Zoals een vis in het water wordt geboren en daar zijn hele leven in rondzwemt, zo wordt de mens in een Denkwereld geboren. Dat hebben we meestal niet in de gaten, tot het ergens enorm gaat wringen en schuren en we er hopelijk op gewezen worden hoe het werkt. (Het kan ook zijn dat men probeert te sleutelen aan je wringen en schuren. Loop dan maar hard weg.)
Denken is het ‘creërende’ principe zou je kunnen zeggen, en in de menselijke ervaring hebben we daar heel veel verschillende woorden voor. Gedachten, oordelen, meningen, waarnemingen, percepties, projecties en interpretaties, om er maar eens een paar te noemen. Vandaag pik ik er even het woord ‘interpretatie’ uit.
Wat van zichzelf volkomen neutraal is (DIT) wordt in, of via, de mens razendsnel en ongemerkt geïnterpreteerd tot een persoonlijke ervaring (DIT is goed of fout, DIT is gevaarlijk of veilig, DIT is positief of negatief of whatever). Die interpretatie wordt gevoeld en dat is heel handig om te weten. Goed. Tot zover; je leeft als mens in het gevoel van je persoonlijke interpretaties. Check dit voor jezelf; hebben gebeurtenissen en gegevens een intrinsieke betekenis of waarde, of wordt die eraan gegeven (door die persoonlijke interpretatie)?
“Nothing is either good or bad, but thinking makes it so“- Shakespeare.
“All feelings derive and become alive, whether negative or positive, from the power of Thought.” – Sydney Banks
Goed. Een praktisch voorbeeld, altijd leuk. In een gesprek tussen twee vriendinnen vertelt de ene aan de andere dat de automonteur van de garage waar haar voertuig onder handen werd genomen, had geconstateerd dat er haarscheurtjes in de banden zaten en dat die dus, voor de veiligheid, beter vervangen konden worden. De kans op een klapband was namelijk aanwezig en aangezien er plannen waren voor een vakantie in bergachtig gebied, werd het advies opgevolgd. Het kostte uiteraard een paar honderd euro. Van zichzelf was dit een volkomen neutraal gegeven. Er kwamen nieuwe banden in ruil voor geld.
De ene vriendin zei hierover: “wel jammer”. De extra uitgave van geld werd geïnterpreteerd als ‘zonde’ met een bijbehorend gevoel (jammeren? teleurstelling? tekort?).
De andere vriendin zei hierover: “wat fijn!”. Het feit dat de wagen en de bestuurster zo veiliger konden rijden en werd geïnterpreteerd als ‘prettig’. Met uiteraard een bijbehorend gevoel (dankbaarheid? geruststelling? optimisme?)
Twee interpretaties dus: je geld of je leven 🙂 .
En we hoeven niet te weten waarom de ene vriendin het ene interpreteerde en de andere vriendin het andere. We hoeven niet ons best te doen om alles ‘positief’ te interpreteren of anderszins te herinterpreteren. Dat is veel te veel analyse en overbodige moeite. De ene interpretatie is niet ‘beter’ dan de andere, ze hebben simpelweg een ander gevoel. We kunnen wél stilstaan bij het feit (het principe!) dat we leven in het gevoel van persoonlijke interpretaties. Niet in het gevoel van gebeurtenissen en gegevens.
We kunnen ontdekken dat ons leven een aaneenschakeling is van interpretaties. Die niet de waarheid zijn en net zo goed kunnen veranderen of, nog fijner (?), achterwege kunnen blijven, zodat de schitterende neutraliteit van alles overblijft.
Je zou je misschien aan de hand van dit verhaaltje kunnen realiseren dat je eigenlijk helemaal niets weet over gebeurtenissen en gegevens. En maar wat interpreteert (geeft niets).
Afbeelding van Victoria_Regen via Pixabay
