Mag ik hier even iets geks zeggen? Ik krijg de laatste tijd in toenemende mate medelijden met sommige gevoelens en wel hierom. Omdat we vaak niet weten wat ze zijn, weten we ook niet wat we ermee moeten doen. We drukken ze bijvoorbeeld weg. Nee, dit gevoel mag niet. Dat gebeurt vaak met sensaties die als angst of verdriet of somberheid of leegte worden gelabeld. Vinden we niet leuk. Snel iets doen om het te onderdrukken hoor. Pak een roomsoes, een pil, een peuk, een bioscoopje, de telefoon, een pornografisch blaadje of een shotje van ’t een of ’t ander. Hoeven we (tijdelijk) niet te voelen.
Of we pakken zo’n gevoel beet en gaan ‘m transformeren. Want dit gevoel is niet goed genoeg. We moeten ‘m ‘omvoelen’. Er licht en liefde naartoe sturen bijvoorbeeld, of een verhaaltje bedenken waar een ander gevoel bijhoort. ‘Er is niets om bang voor te zijn’. ‘Hij kan er ook niets aan doen’. ‘Dit gaat wel weer over’. ‘Er is nu, in werkelijkheid, niets aan de hand’. Zo. Pfieuw. Gelukt. Niet langer bang, boos, verdrietig of depri. Gelukkig. Tot de volgende keer.
Of we gaan juist uitgebreid graven in gevoelens en maken er een (lang) verhaal omheen. Bijvoorbeeld over de oorzaak en betekenis van dit specifieke gevoel. We duiken in ons verleden, analyseren en bekritiseren onze conditionering en karaktereigenschappen. We bekijken die gevoelens van alle kanten en wijzen een schuldige aan in onze omgeving. Het werk, de partner of je moeder zijn dankbare slachtoffers. We menen de wortel van onze gevoelens te vinden in de maatschappij, een situatie of omstandigheid. Door deze focus verlengen en verdiepen we juist de gevoelens. Onnodig.
Velen die zich bij ons aanmelden voor coaching willen (heel begrijpelijk hoor!) ook van bepaalde gevoelens af. Geen angst meer, geen depressie meer, geen stress meer. En de vraag aan ons is dan logischerwijs: “hoe kom ik er vanaf?” Dat is wat ons betreft niet de ‘juiste’ vraag of ingang. Je kunt gevoelens wél gaan begrijpen en dat is heel simpel. Kijkend naar het systeem waar we als mens onderdeel van zijn hebben wij nog nooit iets anders kunnen ontdekken dan energie in beweging/ gedachten in bewustzijn (net wat jij een fijnere term vindt). Heel eenvoudig. Altijd in het nu. Van nature veranderlijk als het weer. Punt.
Gevoelens die er simpelweg zijn om gevoeld te worden. Het mooie is ook dat gevoelens, eenmaal gezien en begrepen, vanzelf hun natuurlijke verloop weer krijgen en niet langer rond blijven hangen. Als bijverschijnsel van inzicht.
En als jij het eng vindt om angst of verdriet of somberheid of leegte (!) te voelen, wijzen wij je ook graag op de permanente ruimte waar die gevoelens in opkomen. De echte Jij, je ware essentie. Pure liefde die aan dit alles, de hele wereld van jouw tijdelijke ervaring, ten grondslag ligt. Die door geen enkel gevoel geraakt of beschadigd wordt.
p.s. voor gevoelens mag je ook gerust gedachten lezen.
