Laatst was ik in gesprek met een ervaren Virtual Assistant die een nieuwe collega aan het inwerken was. De collega legde haar twee situaties voor die zouden kunnen gebeuren als zij een fout zou maken. Die zagen er als volgt uit:
-De klant krijgt meer dan waar hij recht op heeft of
-de klant krijgt niet alles waar hij recht op heeft.
De senior VA stelde haar collega gerust. Beide gevallen vormden geen ramp en er zouden zich ongetwijfeld simpele oplossingen aandienen.
Al luisterend zag ik een link met wat we als mens wel doen als we niet weten wie we zijn (namelijk een tijdelijk verhaal in de vorm, geproduceerd door een allesomvattende energie), maar in plaats daarvan onszelf aanzien voor het aardepakje waarin wij verschijnen. We beschouwen onszelf dan eigenlijk als klant van het leven in plaats van ons te realiseren dat we het Leven in Uitvoering Zelf zijn. En in dat misverstand kan het zomaar gebeuren dat:
-Het aardepakje denkt dat het meer krijgt dan waar het recht op heeft. Het durft nauwelijks te ontvangen en geniet maar met mate. Het wringt zich in allerlei bochten om maar genoeg ’terug te geven’ (te betalen) aan andere aardepakjes. Dat vereist ook voortdurend een kasboek bijhouden van wat gegeven en ontvangen is. Vermoeiend en onvrij.
-Het aardepakje juist bang is dat het niet krijgt waar het recht op heeft. Het is ontevreden en verongelijkt en houdt nauwlettend in de gaten wat andere aardepakjes hebben. Het vereist voortdurend vergelijkend warenonderzoek. Energievretend en onvrij. Soms wordt zo’n aardepakje een veeleisende klant. Soms mokt het inwendig om het onrecht wat hem of haar wordt aangedaan.
In beide gevallen is er angst/onzekerheid. Inherent aan het misverstand een aardepakje oftewel, in deze vergelijking, een klant van het leven te zijn. Het is wel eens interessant om dat bij jezelf na te gaan, als het wringt of schuurt van binnen, of één van deze twee scenario’s speelt. Ben je bang dat je niet verdient wat je krijgt? Of ben je bang dat je niet krijgt wat je verdient?
