We hebben in Nederland voor heel veel functies en posities een makkelijke afkorting bedacht. Zo is er bijvoorbeeld de AIO (assistent in opleiding) bij universiteiten. Op scholen tref je de LIO aan (leraar in opleiding). In het bedrijfsleven kennen we de CEO (chief executive officer) en zijn collega, de CFO (chief financial officer). Ik stel voor dat wij iets dergelijks ook doen voor de mens in het algemeen. Ongeacht leeftijd, vaardigheden, werkzaamheden, rol of label. Zonder onderscheid des persoons, zoals we dat zo mooi noemen. Zelf dacht ik aan LIU. Leven in Uitvoering. Lekker allesomvattend en allesoverstijgend en wat mij betreft een verwijzing naar het feit dat iedereen dat ongelooflijke wonder (leven!) is. Dat is je ware natuur.
Een wonder dat een voortdurend veranderende ervaring is in een permanente essentie. Een kleurrijke vorm met een vormloze of transparante basis. Een onvoorstelbaar intelligent systeem is het ook, want ga jij maar eens verzinnen hoe je je ademhaling ’s nachts op gang houdt of hoe je je boterham verteert!
En waar ik tientallen jaren heb gedacht dat IK een leven HAD (waar dan ook iets mee gedaan moest worden, bij voorkeur de juiste dingen, die ik moest plannen, sturen en controleren en waar ik verantwoordelijk voor was) weet ik nu diep van binnen dat ik dat leven BEN. Een shift in perspectief, die overigens niets uitsluit. Want leven is allesomvattend. Het is blij en blèh, het is juichen en janken, het is prachtig en pijnlijk en soms is er snot. En niets en niemand is ervan uitgezonderd. Je hoeft niet te solliciteren of een toelatingsexamen te doen. Er zijn geen vereisten of voorwaarden; LIU ben je van geboorte. Alles en iedereen is datzelfde leven in uitvoering. Wat een prachtige realisatie.
Kijkend naar het boze kind, kunnen we ons realiseren: LIU. Die afstandelijke of schijnbaar ruziezoekende buurvrouw: LIU. De manager die altijd en eeuwig en vooral op jou kritiek heeft: LIU. De politicus, de tulp, de bakker, de guru, de hond: LIU. Helemaal perfect, niks meer aan doen.
Foto © Rob Tol
