Als kind heb ik geleerd dat het gevaarlijk is om met losse handen te fietsen. Het stuur loslaten, stond (en staat) gelijk aan ‘geen controle’ en ‘onveiligheid’.

Vermoedelijk ben ik niet de enige die in de loop van haar leven veiligheid heeft gezocht en dacht dat controle over zaken houden bijdroeg aan die veiligheid. Dus hield ik mijn handen zo stevig als ik kon aan het stuur van mijn leven.

Er waren momenten dat dit ‘slechts’ betekende dat ik een suffe baan aanhield zodat ik controle had over de hoeveelheid geld die binnen kwam en me daarmee veilig kon wanen. Op andere momenten kon dat ‘handen aan het stuur’ pietluttige vormen aannemen. In een lage gemoedstoestand kwam het regelmatig voor dat ik een heel ding maakte van kinderspeelgoed op de vloer, een vuile badkamer of een bos verdorde bloemen op tafel. Op die momenten leek het alsof ik de regie volkomen kwijt was en “niet eens in staat mijn huishouden een beetje onder controle te houden”. En dan moesten en zouden mijn handen weer aan het stuur, moest dat schone huis er zijn omdat ik om onduidelijke redenen (en volkomen onbewust) in die momenten het gevoel had dat controle over het huishouden me het o zo verlangde gevoel van veiligheid zou geven.

Het lijkt logisch om je handen aan het stuur van je leven te houden zolang je er vanuit gaat dat er iets buiten je is, iets te bereiken of te vergaren, waarmee je een gevoel van tevredenheid zeker kunt stellen. Zolang je uitgangspunt is dat er een pot goud onderaan de regenboog staat die jou dat gevoel gaat geven, zal je hard trappend op de pedalen van je fiets moeten blijven sturen in wat de juiste richting lijkt.

Tot je ziet dat de pot goud aan het einde van de regenboog een illusie is – dat alle gevoelens die je denkt te krijgen van objecten buiten jezelf, allang in je zitten. De veiligheid, de tevredenheid, het goed genoeg zijn, de voldoening, de zekerheid… je bent het zelf. Altijd al geweest.

Onder alle persoonlijke gedachten die je vertellen dat het anders is, ben jij allang okay. Heb je alles wat je nodig hebt. En dus maakt het niet uit wat je doet, waar je heen gaat en of het wel de ‘goede’ richting is.

Zodra je daar maar een glimp van opvangt, kun je het stuur van je leven meer en meer loslaten. Met losse handen door het leven fietsen zonder angst of controledrift.

Waar je dan uit komt? Geen idee… maar zeker weten dat het de goede plek is voor jou op dat moment.