“Ouder worden vind ik helemaal niet leuk,” zegt ze en dat is jammer, want voor het alternatief (jong doodgaan) is het nu al te laat. Waarschijnlijk is dat ook niet wat ze wil.
Wat ‘niet leuk’ gevonden wordt, waar zij onder lijdt, is de betekenis die ze geeft aan de gedachten die ze heeft over het aantal jaren dat ze op deze aardbol rondloopt. Ze gelooft heilig dat ze nu minder aantrekkelijk is. Ze weet ook zeker dat er bepaalde gebreken horen bij het klimmen der jaren. Ze heeft de overtuiging dat er van alles onlosmakelijk verbonden is aan haar leeftijd. En dat beleeft ze dus ook zo.
En dat is jammer, want je hoeft die gedachten niet te geloven, al lijken ze nog zo waar. Je leeft gewoon tot het ophoudt. Daar hoef je verder niet zo over na te denken. Je ervaart misschien wel eens (of vaak) pijn of ziekte. Fysieke veranderingen zijn blijkbaar een gegeven tijdens dat leven. Maar alle betekenis die we daaraan geven en alle verbanden die we leggen zijn volledig verzonnen. Dat levert een hoop gespreksstof, complete tijdschriften en enorme industrieën op (cosmetica, farmaceutica). Fijn voor degenen die daar een boterham mee verdienen, maar of jij daarin meegaat en in gelooft is helemaal aan jou.
