Om te stoppen met een destructieve gewoonte of van een verslaving af te komen lijkt hard werken, doorzettingsvermogen en een ijzeren wilskracht vereist. Zo wordt dat ook beleefd zolang je niet voor jezelf hebt gezien hoe jouw menselijke ervaring werkt (namelijk: binnenstebuiten). Je ervaart je denken, niet iets of iemand.
Wat je wilt bereiken met je gedrag (roken, drinken, overeten, obsessief schoonmaken, whatever) is jezelf beter voelen. Maar wat zou er gebeuren als je helder hebt dat jouw welzijn al in je zit? Dat je ermee geboren bent; dat het je standaardinstelling is? Dat je dus niets ‘nodig’ hebt, geen enkele substantie, geen afleiding in welke vorm dan ook, geen overmatig voedsel, geen ultraschoon huis of wat dan ook om je goed te voelen?
Wat je wilt verzachten of verbannen met je gedrag is een ongemakkelijk (angstig, onrustig) gevoel. Maar wat zou er gebeuren als je voor jezelf helder ziet dat alle gevoelens natuurlijk zijn? Dat ze vanzelf komen en gaan? Dat je ze niet hoeft te bestrijden of je ertegen hoeft te verzetten?
Dus stop vooral niet met roken en drinken, maar wees oprecht nieuwsgierig naar hoe de menselijke ervaring werkt. Ontspan en kijk net zolang tot je een glimp hiervan opvangt die zorgt voor een shift in je bewustzijn. Van binnenuit. Destructieve gewoontes zouden zomaar niet langer logisch kunnen zijn (en alle gevoelens welkom).
