Toen ik drie was hield mijn moeders werk een Sinterklaasfeest. In een heel grote ruimte met cadeautjes voor de kinderen van de werknemers van het bedrijf.
Sinterklaas en zijn Pieten waren er natuurlijk ook bij, maar de Sint ‘klopte’ niet helemaal. Hij zag er gewoon niet al te best uit, zelfs ik als driejarige kon dat zien. Alsof de goedkope gehuurde tabberd niet al erg genoeg was, was zijn baard ook nog eens helemaal geel.
In de auto op de terugweg zei ik dan ook: “Sinterklaas zag er wel een beetje gek uit hè?” M’n ouders zagen de bui al hangen. Ze hadden gehoopt dat ik nog wel even zou geloven, maar nouja, dan moesten ze maar open kaart spelen.
Waarop ik vrolijk vervolgde “Zijn baard was vast nat geworden door de regen!” Poeh. Toch geen
lastig gesprek, verzuchtten mijn ouders. Ik had mooi zelf het waargenomen probleem opgelost met een mooi verhaaltje. Nadien ben ik geloof ik nog tot mijn 6e in Sinterklaas blijven geloven.
Jarenlang heb ik dit als een grappig voorbeeld gezien van de goedgelovigheid van kinderen. Je kan ze blijkbaar van alles laten geloven en dan houden ze dat geloof gewoon zelf in stand. Ik vond het hilarisch hoe ik mezelf met een beetje creativiteit een plausibel klinkende reden had bezorgd waardoor ik fijn verder kon genieten van de festiviteiten.
Inmiddels weet ik dat grote mensen net zo goedgelovig zijn – we vinden onze verzinsels alleen belangrijker dan die van kinderen. Ieder mens, hoe groot of hoe klein dan ook, heeft talent voor het zó verdraaien van de werkelijkheid dat het binnen een plaatje past dat we bedacht hebben.
Als we ergens zien dat ons verhaal niet klopt dan zijn we er als de kippen bij om het wél kloppend te maken en vrolijk op de oude voet verder te gaan. In plaats van het concept te doorzien (Sinterklaas bestaat niet) verzinnen we iets zodat het concept ‘Sinterklaas’ intact blijft.
Terwijl voor grote-mensen-concepten-waar-we-in-geloven als hypotheek of een baan hetzelfde principe aan het werk is als voor kinderconcepten als Sinterklaas. Net als Sinterklaas zijn ook onze grote mensen problemen nooit meer dan een verzinsel, een gedachtenspinsel, een concept waar we aan vasthouden. Best vermakelijk voor even, maar daarna mag je het loslaten en doorzien dat die baard inderdaad betekent dat je in een verzinsel gelooft. 😉
Hoi Angela, dank je wel voor je reactie. Aha! Toch fijn om te weten dat ik hier geen ingewikkelde constructies meer over heb. Ik ben juist van alles aan het ontdekken. Terugkijkend snap ik niet dat ik dat toen niet kon zien! Enorm grappig hoe dat werkt. En helemaal leuk om te weten dat er van alles is wat ik nu nog niet zie. Nog meer speelruimte 🙂 Fijne dag!
Interessante waarheid. Ik doorzie concepten steeds meer, maar bij de hypotheek lijkt dat een totaal ander verhaal. Sinterklaas komt ieder jaar naar Nederland, toch weet ik dat die niet bestaat. Die hypotheek is er ook. Ik moet echt iedere maand een bedrag betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik zie überhaupt geen concept.. Kan je een kleine opening geven?
Hallo Ursula, wat leuk dat je reageert! Waar Pauline naar verwijst is jouw ervaring van ‘de hypotheek’ en ‘ik moet’. Die lijkt natuurlijk heel echt, maar als we dieper kijken zijn er een oneindig aantal manieren waarop je (bijvoorbeeld) kunt leven en wonen, al dan niet financieren, ‘verdienen’, verwerven enzovoorts. En met oneindig bedoelen we ook écht oneindig, niet het beperkte aantal al bedachte manieren die we nu kennen in onze geest en dus in de wereld (!). Wat we echter vaak ongemerkt doen is aannemen dat zoals het nu gaat en zoals we nu ervaren en voor waar aannemen en voor mogelijk houden, DE waarheid is. In plaats van een tijdelijk gecreëerd concept. Wellicht bestaat het idee hypotheek over 10 jaar niet meer (zoals het een paar honderd jaar geleden ook niet bestond. En zoals eerder het hele concept van ‘bezit’ niet verzonnen was!). De waarheid vinden we niet in deze wereld. Alleen maar vormen en concepten. Wel kunnen we leren zien (bij ons haha) dat er achter die wereld van vormen en concepten een oneindige bron van nieuwe vormen en concepten ligt die de oude zomaar (ook weer tijdelijk!) kunnen vervangen.
Pauline verwijst ook naar het feit dat, zodra onze geest begint te twijfelen aan een echt lijkend concept (Sinterklaas, de hypotheek), diezelfde geest er als de kippen bij is om het bij het oude, vertrouwde te laten (die baard is gewoon nat, een hypotheek moet gewoon).
In het doorzien van dit systeem leren we dat we als mens oneindig veel vrijer zijn dan we…..denken….:-). Fijne middag! ^Angela