Wie bang is, wil van het angstige gevoel af. Tenminste, als je die angst voelt tijdens bezigheden waarvan je hebt vastgesteld dat angst daar niet bij hoort. Tijdens het bungee jumpen of parachute springen vinden zelfs de grootste angsthazen het wel logisch dat hun hart in hun keel klopt.
Blijkbaar hebben we geleerd dat angst of bange gevoelens niet oké zijn. Het mag er niet zijn. Die sensaties moeten onmiddellijk weg. Dus zijn er hele industrieën die zich bezighouden met mensen helpen om minder bang te zijn. Van farmaceuten die zorgen voor fijne kalmerende pillen, via coaches & therapeuten die je helpen je angst te verklaren of te bedwingen tot The Secret-achtige figuren die je vertellen dat je “Tjakkaa!” er gewoon dwars doorheen moet. Wat allemaal soms, voor sommige mensen in sommige situaties werkt. En dan ineens weer niet en dan zit je weer te trillen als een rietje.
Tegelijkertijd – en daar zit de paradox uit de titel van deze blog – kijken we massaal naar het journaal en nieuwsprogramma’s en lezen we kranten en tijdschriften die ons vertellen wat er allemaal fout is in de wereld of binnen niet al te lang fout zal gaan. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik hoor vooral angstige en onzekere gedachten uitgesproken of geschreven worden in die media.
Dus aan de ene kant is er veel input die je wil doen geloven dat het allemaal eng is en binnenkort enorm fout gaat lopen (of al fout is). En aan de andere kant is er een hele industrie die je probeert af te helpen van de angstige gedachten die je hebt.
Het ziet er voor mij uit als dweilen met de kraan open. Onhandig.
Handiger lijkt me als we elkaar zouden wijzen op het feit dat elke ervaring een creatie is van denken & bewustzijn die vorm krijgt in een oneindige ruimte (die wij met de 3 principes als metafoor aanduiden met de term ‘Mind’). Of meer persoonlijk/psychologisch gezegd: we zijn heel en kijken altijd (ALTIJD) tegen een denk-creatie aan. Die niet waar is en supersnel kan veranderen. Die er angstig uitziet als er angstige gedachten zijn en rustig als er rustige gedachten zijn. Waardoor de mogelijkheid ontstaat om te gaan herkennen dat er altijd maar 1 ding waar is: je denkt en beleeft het denken. Niet de buitenwereld. Niet een klimaatcrisis, een moeizame kabinetsformatie of een dreigende weerwaarschuwing.
Wat zomaar zou kunnen betekenen dat als je dát ziet, angst zijn grip én jouw interesse verliest.
