“Wat bezielt die man?!”, vroeg een vriendin nadat ik op straat was aangesproken door een onbekende man. Hij meende dat ik naar een honden-opvoedcursus moest. Om leider over mijn hond te worden want in zijn ogen was het een onzeker hondje. En dat lag aan mij, vertelde hij me in ongezouten bewoordingen.
Waar mijn vriendin meerdere antwoorden verzon op haar eigen vraag (“Hij is gefrustreerd”, “hij wil zich superieur voelen over vrouwen en daarom bemoeit hij zich met jouw hondje”, “hij heeft zeker ook drie afleveringen van de hondenfluisteraar gezien en denkt dat hij jou kan betuttelen”), zag ik eigenlijk maar één antwoord.
Wat hem bezielde – wat wie dan ook bezielt – kan altijd maar één ding zijn: denken dat beleefd wordt via het bewustzijn.
Ingewikkelder wordt het niet. Welke ‘bezieling’ er ook zichtbaar of voelbaar is, een ervaring kan alleen ervaren worden doordat de 3 principes Mind, Consciousness en Thought aan het werk zijn. We leven en we beleven het denken. Altijd. In alle gevallen. Of we ons nu opwinden over een hondje dat in onze ogen minder onzeker zou moeten zijn, een weeshuis runnen in Kenia of een nieuwe business beginnen, we worden altijd ‘bezield’ door die 3 principes.
Dat de oorsprong van bezieling altijd dezelfde is, weten de meesten van ons niet, waardoor we een reden verzinnen voor ons gedrag. Dus worden er verhalen verteld die een verklaring geven voor wat we doen. Verhalen over passie of juist verveling, over “het juiste doen” of “er voor gaan”. Verhalen vol ‘moeten’ of juist ‘willen’, ‘belangrijk’ of ‘een bijdrage leveren’.
Die verhalen klinken mooi maar zijn nooit waar. Ze zijn bovendien onnodig als mosterd na de maaltijd. De ervaring is er immers al, die heeft geen duiding achteraf nodig. De 3 principes hebben hun werk gedaan en POEF!, er is iets verschenen. Wat we soms bezieling noemen, soms bemoeizucht of betutteling. In alle gevallen afkomstig uit diezelfde bron die alles bezielt. 😉
