Je ligt wakker van een situatie of onderwerp in je leven. Als een hamster in een denkwiel loop je steeds hetzelfde rondje gedachten.
Misschien omdat je je zorgen maakt over je kind dat in een vervelende situatie zit. Je begrijpt niet hoe de situatie heeft kunnen ontstaan. Het klopt niet met hoe je hem of haar kent. Je hoofd tolt van alle tips die je je kind zou willen geven om het probleem op te lossen.
Of misschien is er sprake van zorgen over de gezondheid van je partner. Over de diagnose, de prognose en hoe jullie hier mee zullen dealen. ’s Nachts schrik je wakker van met de vraag of hij zijn pillen wel heeft ingenomen en blijf je wakker met een stroom aan gedachten over hoe erg dit is, hoe onterecht en dat dit jou of jullie nou toch moet overkomen.
Grote kans dat je het briljante advies “Je moet het gewoon loslaten” krijgt als je met iemand praat over jouw wakker liggen. Ha, ja, dat had je zelf ook al bedacht. Maar waarom lukt het dan toch niet?
Het antwoord op die vraag heb ik helaas niet, maar ik herken wel een aantal mechanismen die vaak spelen als we vast lijken te zitten in een continue stroom van gedachten over een situatie of onderwerp.
- We nemen het persoonlijk; mijn kind, mijn partner, mijn toekomst. We liggen niet wakker van de problemen van de buren. Dat doen we hooguit als de problemen van de buren een effect op onszelf zouden kunnen hebben.
- We denken dat het uitmaakt; wel of niet slagen voor een eindexamen, wel of niet ontslagen worden, wel of niet ziek zijn. Persoonlijk heb ik er ook een voorkeur voor dat iedereen die me lief is eeuwig gelukkig en gezond blijft, inclusief mijn huisdieren. Maar uiteindelijk, in de grand scheme of things, gaat alles voorbij, is niks blijvend en ontstaat altijd weer iets nieuws.
- We vertrouwen totaal niet op het feit dat we in het moment altijd zullen weten wat te doen en dat we altijd kunnen dealen met wat NU plaatsvindt. Nachtelijke hamsterwielsessies gaan altijd over wat eventueel misschien in de toekomst mis zou kunnen gaan. Terwijl… Als het daadwerkelijk mis gaat, handel je.
- We willen ongemak bestrijden in plaats van het er laten zijn. We voelen de ongemakkelijke gedachten over de ongemakkelijke situatie en gaan ermee aan de slag. Zou je puur het ongemak durven voelen zonder verhaal, dan dooft het vuurtje snel. Maar we gooien in alle onschuld olie op het denkvuur door de sensaties van angst en onzekerheid weg te willen stoppen of tegen te willen gaan.
Herken je hier iets van?
Zo ja: dat is genoeg. Die herkenning zorgt op termijn vanzelf voor minder denken.
Zo nee: dan heb ik het onvoldoende goed uitgelegd in deze blog en verwijs ik je graag naar de video “Loslaten voor beginners”.