“We hebben een goede verstandhouding” hoorde ik laatst iemand heel tevreden constateren. Dat laatste woord bleef even hangen. Verstandhouding. Ik zag een verstand dat een houding aannam tegenover een ander verstand. Een ‘goede’ houding, in dit geval. Van allebei de kanten, volgens de perceptie van de spreker. Hm.
Is dat hoe we relateren binnen deze illusie van afgescheidenheid, vroeg ik me af, door een houding aan te nemen met het verstand? Het lijkt ‘normaal’ in de westerse wereld waar we alles proberen te beredeneren. Er zijn talloze houdingen ontdekt en ontwikkeld die het verstand aan kan nemen tegenover ‘anderen’. Vaardigheden. manieren om je te verhouden. We worden er in getraind.
Het lijkt mij echter veel interessanter, veel natuurlijker en ook veel liefdevoller om naar ‘de ruimte’ voorbij het verstand en specifieke, aangeleerde (ver)houdingen te gaan. Vanuit je ware natuur te relateren. Daar zijn we (een). Open en eerlijk, zou je kunnen zeggen. Als twee unieke aspecten van dezelfde Mind. Pure Liefde.
Hai. Goed om jou/mij hier te ont-moeten.
Afbeelding van Eric Olive via Pixabay
