Een mooi idee is het; je verbinden met iets of iemand. Je verbinden met liefde. Je verbinden met dat wat jij misschien je ware Zelf noemt. Je verbinden met een medemens. Je verbinden met de natuur. Je verbinden met je hart. Je verbinden met je gevoel. Je verbinden met Mind.
Laatst las ik er weer over en het zette mij aan het mijmeren. Gewoon omdat het me zo helder is dat alles Één is, al lijkt het niet zo. De illusie dat de wereld uit losse stukjes bestaat is immers levensecht en hardnekkig. Maar met het besef van die Eenheid, hoe zou je je dan kunnen verbinden met iets anders? Wie verbindt zich dan met wat? En het laatste wat ik wil is hier een woordenspel van maken, hoor. Dus mocht het een favoriete uitdrukking van je zijn; hou ‘m. Maar kijk ook verder dan dat als je nieuwsgierig bent en naar eenvoud verlangt. Of misschien al heel lang je best doet om verbinding te vinden en je denkt dat het steeds mislukt of dat de verbinding die je vond steeds verloren gaat.
We zouden ons kunnen afvragen of het onderscheid tussen jou en dat waar jij je mee wilt verbinden misschien ‘slechts’ een gedachte zou kunnen zijn. Dat er dus eigenlijk niets IS (behalve die gedachte) wat jou afscheidt van wie of wat dan ook. Want waar ervaar je liefde, een medemens, je ware Zelf, de natuur, je hart, Mind? Is dat niet ‘van binnen’?
Zodra het idee van een ‘jij’ (die zich moet verbinden met wie of wat dan ook) even wegvalt of doorzien wordt, is verbondenheid (eenheid) wat er blootgelegd wordt. Wat er overblijft. Of misschien: wordt het duidelijk dat er nooit iets anders was dan dat. Alleen werd dat wél steeds opnieuw geloofd.
Zou verbinden, in plaats van een stap naar de ander of een gevoel toe, niet een stap terug uit de illusie van afgescheidenheid kunnen zijn?
Image by congerdesign from Pixabay
