Je kent de uitdrukking vast wel. We zeggen het als kinderen langere tijd of herhaaldelijk ‘vervelend’ doen: “ik kan ze wel achter het behang plakken!”. Je verlangt dan naar rust. Afgelopen week las of hoorde ik ‘m weer eens en mijn fantasie ging aan het werk. Ik vroeg mij af wat er normaal gesproken achter dat behang zat, als er geen kinderen naartoe waren verbannen. En vermoedde dat het een lege muur was.

Een lege muur waar van alles op geplakt kan worden. Behang met een wild motief. Verf in verschillende kleuren. Stucwerk, al dan niet in structuur, grof dan wel fijn. Een lege muur die je kan gebruiken als metafoor voor onze ware natuur. Waar ook (tijdelijk!) van alles ‘overheen’ gegooid wordt. Zonder dat het de muur zelf aantast of verandert.

Maar in plaats van ons bewust te zijn van die basis, van die leegte, kijken we vaak naar wat er opgeplakt of -gesmeerd is. We kijken naar het gedrag van onze kinderen of (gespreks)partners, even gefascineerd als we kijken naar de patronen op het behang. (Leuk woord in dit kader: ‘gedragspatronen’). We houden het ‘pad’ van onze kinderen of partners in de gaten en beoordelen hun karaktertrekken zoals we de lijnen en de kleuren van het behang bestuderen. Leuk of afschuwelijk. Verandering behoevend of zelfs een radicale renovatie.

Er moet ander behang op, een nieuw verfje, een ander structuurtje in het stucwerk. Aan de slag met die muurbedekking! Ander gedrag, een nieuwe richting inslaan, een andere relatie- of werkstructuur; aan de slag met dat kind of die (gespreks)partner.

Het lijkt ook zoveel interessanter dan kijken naar de lege muur, maar behulpzamer is het niet.

De volgende keer dat je je kinderen achter het behang wilt plakken, word dan eens nieuwsgierig naar wat er aan de hand is en waar je werkelijk naar verlangt. Is het de afwezigheid van het behang(patroon) of de realisatie van de leegte van de muur daaronder? Misschien is dit het verschil tussen de eeuwige jacht op tijdelijke rust in je hoofd (en in de tent 🙂 ) en de permanente rust die je ware natuur is.

Image by Gordon Johnson from Pixabay