“That sounds like a YOU problem” lees ik op iemands t-shirt. En ik moet glimlachen. Je zou het zomaar verkeerd kunnen opvatten. Je aangevallen voelen omdat het jouw probleem wordt gemaakt: en hij dan? Die drager van het t-shirt, heeft die dan geen verantwoordelijkheid?
“Het is jouw probleem”, kan zo onaardig klinken. Alsof ik niet van plan ben rekening met jouw gevoelens te houden. Alsof ik me schofterig kan gedragen en dat jij dat dan maar moet zien te verwerken of te verduren.
Toch, als we even uit de extremen blijven: er is iets interessants te zien als het gaat om het eigenaarschap van een probleem ;-).
Een probleem kan namelijk alleen maar een probleem zijn als het op de een of andere manier persoonlijk wordt ervaren. En persoonlijk, daar hebben we een ‘jij’ of een ‘ik’ voor nodig.
Om een voorbeeld te geven.
Stel dat iemand tegen me zegt: “Dat vegan/vegetarische eten van jou, dat is echt helemaal niet gezond. Je hebt echt vlees nodig om voldoende energie te hebben en voldoende vitamine B12 binnen te krijgen”.
In de basis is dit een neutrale uitspraak die hooguit de overtuigingen van de spreker weergeeft. In de basis is er dus geen probleem. Niet bij die andere persoon en niet bij mij.
Maar…
Als die opmerking aan één of meer persoonlijke geloofjes aan mijn kant raakt dan is er wél een probleem. Nooit het probleem van de persoon die de uitspraak doet, want die heeft geen idee hoe haar woorden door mij zullen worden opgevat. Als ik me aangevallen voel, is dat omdat ik blijkbaar onzekere gedachten heb over mijn eetgewoonten. Als ik me niet serieus genomen voel of ongezien, komt dat door mijn geloof dat iedereen het eens moet zijn met mijn dieet-keuzes.
Herken je in de cursief geschreven tekst dat het ervaren probleem bestaat bij de gratie van een idee over IK (en de afgeleide ‘mijn’)?
Zonder persoonlijk nemen, zonder het idee dat ik van belang is, dat ik beschadigd kan worden, dat ik verdedigd of beschermd moet worden of dat ik aan standaarden moet voldoen om okay te zijn, kan er geen probleem ervaren worden.
In de momenten dat hier, in wat ‘ik’ genoemd wordt, helder is dat er alleen Mind is, die stromende, veranderlijke levensenergie die nooit verloren of kapot kan gaan, dan is er geen probleem.
En in de momenten dat dat vergeten is, voelt het heftig en misschien pijnlijk en wil ik tegen jou roepen dat jij je anders moet gedragen zodat ik me okay voel. Omdat dan even niet helder is dat de ervaring in dat moment het gevolg is van het samenspel van Denken, Bewustzijn en Mind.
Dus ja, als jij tegen met zegt: ‘Het is een jouw probleem’, dan klopt dat eigenlijk wel vanuit jouw perspectief. Want het is het IK-verhaal aan mijn kant waardoor er een probleem lijkt te zijn, nooit de woorden die jij uitspreekt.
PS: Zaken persoonlijk nemen speelt ook een subtiele, ongeziene rol bij het ontstaan van (werk)stress. Zin om minder stress te ervaren? Kom dan naar de Shiftdag ‘Vrij van (Werk)stress” op 12 september 2025. Klik hier voor meer info en om je in te schrijven.