Recent las ik een column van een vrouw die ’s nachts wakker werd met spanning. Dat wilde ze niet en ze was bang dat ze ‘hetzelfde als haar moeder had’. Gelukkig kwam er een geleerde meneer met een wetenschappelijke theorie over de verschillende delen van het brein en de beweging van hormonen die de verklaring zou zijn voor wat hij nachtangst noemde. De vrouw was opgelucht dat het ‘gewoon’ een brein- en hormonenfunctie was en geen afwijking. En ze was blij dat ze ‘dus’ haar moeder niet achterna ging. Waardoor de nachtelijke spanning makkelijker te verdragen werd.
Heel logisch. Als je niet meer bang bent voor een ervaring (welke ervaring dan ook) en er geen angstige verhalen overheen worden gecreëerd (ik ga vast mijn moeder achterna!), verandert dat je leven. De oorspronkelijke licht- en vloeibaarheid komt bloot te liggen.
In dit specifieke geval werd de stelling of de uitkomst van het onderzoek geloofd, dus was er geruststelling en kon de angst simpelweg beleefd worden. Natuurlijk doorstromen. Mooi hè? Of die stelling of de uitkomst van het onderzoek nu wel of niet ‘waar’ is. En dat is alles wat er nodig is, al doe je verder natuurlijk in elk moment wat gezond verstand je ingeeft.
“The art of medicine consists of amusing the patient while nature cures the disease.” — Voltaire.
Amuseren is wat mij betreft hetzelfde als geruststellen. Dat is dan ook wat inzicht in de metafoor of de werking van de 3 principes kan ‘doen’. Maar dan in één klap voor alle ervaringen die gecreëerd worden. Niet specifiek voor angst in de nacht: Ooohhh…ALLES wat tijdelijk vorm aanneemt (ik, het lichaam, gevoelens, gedachten, ervaringen enz) is een Thoughtbeweging in het Bewustzijn van EEN Mind! Jup. Óók het niet willen, het verzet, de moedeloosheid, mijn verhaal, het label; alles? Ja. Kijk maar goed, met een open blik, alles wat je denkt te weten (even) opzij zettend.
De ultieme geruststelling voor de mens, en eigenlijk is het geen geruststelling maar een ont-dekking, is dat leven bestaat uit een oneindige stroom van creatie die in het bewustzijn verschijnt. Het is niet eens van jou, al wordt dat wel zo beleefd, maar als dat gerealiseerd wordt, is er niets meer te doen.
En merk je vanzelf wel hoe het/ je beweegt.
