Een mooie term, niet? Toegevoegde waarde. Wikipedia meldt er het volgende over: toegevoegde waarde is het verschil tussen de marktwaarde van productie en de daarvoor ingekochte grondstoffen. Vond ik een leuke vergelijking met wat ik afgelopen week merkte, toen ik (dacht ik) in volkomen neutraliteit een gebeurtenis meldde aan een paar mensen. Er werd direct geconstateerd dat het gebeurde heel slecht was. Dat het niet had mogen gebeuren. Dat het trouwens ook nog eens veel erger af had kunnen lopen dan dat het zich in de realiteit had afgespeeld. Ik verloor er acuut mijn laatste restje deeldrang door en zag ook wat we vaak in gesprekken doen; we gooien overal onze mening overheen en voegen zo waarde toe aan een van zichzelf neutrale gebeurtenis. Wat erg! Wat heftig! Shit!
De grondstof in deze wereld van de vorm is altijd hetzelfde: ruw gedachtemateriaal. Alles bestaat daaruit, alles is daar zogezegd mee geproduceerd. Elke situatie. ‘Nothing is either good or bad but thinking makes it so’ zei Shakespeare al. Onze mening, het oordeel dat we er vervolgens op plakken, bepaalt de marktwaarde van de situatie. De betekenis. Menen we dat de situatie die we waarnemen heel slecht is, dan is dat vervolgens de marktwaarde. De prijs die we betalen is lijden, in welke vorm dan ook. Stress, angst, enzovoorts.
“Wat erg!” roepen we en hup, daar ligt de situatie op het marktkraampje ‘rotsituaties’. Die niemand wil hebben. Bah. Gauw eraan voorbijlopen. Naar dat kraampje verderop. Daar liggen de situaties die de waarde ‘fijn’ toegevoegd hebben gekregen. Díe willen we allemaal. Hollen mensen!
En zo rennen we continu weg van wat we waardeloos vinden, in de richting van wat we waardevol vinden, gebaseerd op onze persoonlijke meningen. Die er wat mij betreft bijzonder weinig toe doen. En ik vraag me in dat kader dan ook af; waarom willen we zo graag onze mening overal overheen gooien? Bepalen wat voorvallen betekenen, alsof wij dat kunnen weten? Die klant gaat weg. Hè balen. Mijn camper is kapot. Oh, shit of wat jammer. Is het nodig, die toegevoegde waarde? Zeker als we ons realiseren dat alles uit gedachtemateriaal bestaat en we dus gedachten op gedachten aan het stapelen zijn? Ik vraag het me af.
Wellicht vinden we de marktwaarde van onze dramaproducties, met toegevoegde mening, hoger dan de van zichzelf neutrale gedachtegrondstof waar ze uit bestaan. Mag natuurlijk. Maar mocht je denken te lijden onder een situatie, kijk dan nog eens. Welke waarde heb jij eraan toegevoegd?
