‘Gedachten zijn van zichzelf neutraal’ zeggen we wel eens. Daar mijmerde ik laatst samen met een gesprekspartner over. Want het lijkt in het dagelijkse leven niet zo te zijn. Het voorbeeld dat gebruikt werd was vliegangst. Daar heeft een deel van de mens die bekend is met het fenomeen ‘vliegen in een vliegtuig’ last van. Althans, zo wordt dat ervaren.
Vaak is het niet duidelijk wat precies de (angstige) gedachte is die ervoor zorgt dat er een sensatie wordt ervaren die we dat label (angst) geven. Maar laten we zeggen dat de gedachte is: ‘straks storten we neer en gaan we dood’. Als je ‘m zou lezen in een boek, als een gedachte van de hoofdpersoon, maak je er waarschijnlijk niets van. Kun je zo zien dat die gedachte van zichzelf neutraal is?
Soms schrikken we echter van zo’n gedachte, pakken we ‘m vast en kennen we er heel veel betekenis, waarheid en waarde aan toe. We geloven ‘m en willen ‘m tegelijkertijd niet hebben. En dan is ‘ie niet langer neutraal. Dan wordt er angst ervaren en kan het dus zijn dat men weigert te vliegen. Of met een trillend, zwetend, draaierig lijf naar een vakantie-oord vertrekt. In plaats van voorpret is er dan voorpaniek. (“Is er iets?” “Nee hoor, ik heb wat voorpaniek”)
Maar er is natuurlijk ook de optie om nieuwsgierig te worden terwijl je de angst ervaart. Of welke sensaties er dan ook door het lijf gieren. Voor mij persoonlijk zou dat er misschien uitzien als: ‘ik ga vliegen. En ik voel angst. Goh. Blijkbaar geloof ik een gedachte.'(Die niet in lijn is met mijn ware natuur, want die kent geen angst.)
Wat in dit kader ook een leuke manier is om hier eens naar te kijken; stel dat je out of the blue een telefoontje krijgt waarbij een onbekend persoon je mededeelt: “er is ergens in de wereld een bijzonder angstige gedachte ervaren!” Ik schat de kans dat je je schouders ophaalt of anderszins neutraal reageert op 100%. Een angstige gedachte in een uithoekje van het universum. Nou én? Gaat wel weer voorbij. Gebeurt gewoon. Het is één van de triljarden creaties in dit moment in de eeuwigheid. Maakt niet uit, joh.
Maar oh wee, als die energie van angst door ons eigen lijf giert. Dán lijkt er wél een probleem te zijn. Dan eigenen we ons de angst toe en gaan we naarstig op zoek naar de betekenis, de oorzaak en de oplossing. En daar is niets neutraals (of helders 🙂 ) meer aan.
Tot slot: Ik zie in dit kader ook een automatische versnellingsbak voor me, die uit de N (neutraal) wordt gehaald en in de D (drive) wordt gezet. Waarna het voertuig in beweging komt en accelereert. Zoals gedachten ook versnellen als ze uit de neutraalstand gehaald worden en soms zelfs gaan razen in het ervaringsvoertuig dat we je lichaam noemen.
Afbeelding van mohamed Hassan via Pixabay
