Het is natuurlijk prachtig dat we in de wereld van de vorm kunnen communiceren, discussiëren, afspreken en fantaseren. Allemaal dankzij het feit dat we kunnen praten over iets wat er niet is. Over werk waar we nu niet (mee bezig) zijn. Over een kind dat zich elders bevindt. Over de volgende week die nog niet is gearriveerd. Over het verleden dat nergens te vinden is. Over eindeloos veel concepten als geluk, succes, opvoeding, relaties, jezelf en de maatschappij. Prachtige en gruwelijke verhalen. In elk moment wordt er een (persoonlijke) wereld gecreëerd en ervaren door het feit dat er Denken en Bewustzijn is. Ongelooflijk cool wat mij betreft. Maar misschien vind jij er in dit moment niets aan.
Valt het jou ook wel eens op dat we eigenlijk continu kletsen over wat er allemaal NIET is? Over allerlei zaken die zich uitsluitend in het conceptuele brein bestaan? En ik vraag je niet daarmee op te houden, hoor. Het gaat mij er ook niet om dat je daar voortaan heel erg op moet letten, zodat je jezelf bij de haren het NU in kunt slepen. Dit is geen aanwijzing of instructie om meer mindful te doen of te zijn en jezelf op je kop te geven als dat niet lukt. Maar je zou je stukje bij beetje (?) bewust kunnen worden van de werking van het systeem van de menselijke ervaring. Of eigenlijk; van ALLE ervaringen en vooral van het feit dat er daarachter ‘iets’ is wat dit allemaal meemaakt. Waar het in verschijnt.
Want alle obstakels en problemen, al het wringen en schuren, worden gecreëerd in het conceptuele brein. En worden vervolgens met de brandstof van onze aandacht en oordelen in stand gehouden en verstevigd. Zo zit je met je vriendin te kletsen over de ruzie met je partner van afgelopen weekend. Terwijl die partner er niet is, de ruzie niet bestaat en het weekend tot het verleden behoort. We bekijken een situatie in het Midden Oosten van alle kanten terwijl we daar niet zijn en de situatie uit een verzameling verhalen is opgebouwd. Dat geeft allemaal niets. Doe het als je ervan geniet, als je daartoe geïnspireerd bent, als je het fijn vindt om te filosoferen, om oplossingen te bedenken. Maar weet dat je in die momenten mist waar het om draait; waar alle problemen en situaties uit voortkomen en ook weer in verdwijnen. Daar hebben we de essentie te pakken. De herkenning van dit systeem waardoor alles zoveel lichter, eenvoudiger en stiller wordt.
Wat schijnbaar ingewikkelde problemen reduceert tot tijdelijke gedachteconstructies.
Wat zo duidelijk maakt dat we allemaal dezelfde zijn, in zevenenhalf miljard verschillende gedachtewerelden.
