In het boek Very Well van collega 3P facilitator Chana Studley wordt geschreven over een onderzoek naar hormoonfluctuaties bij vrouwen. Daar kwam iets opmerkelijks uit. Terwijl we er vaak vanuit gaan dat de ene vrouw met grotere of meer heftige fluctuaties te maken heeft dan de andere, bleek uit het onderzoek dat bij alle onderzochte gevallen de fluctuaties eigenlijk binnen een natuurlijke bandbreedte vielen. Alleen de reactie op die natuurlijke hormoonbewegingen verschilde van vrouw tot vrouw. De persoonlijke ervaring van exact dezelfde bewegingen was heel anders. Interessant.
We kunnen dan mijmeren: hebben pubers, zwangeren en vrouwen in de overgang nu last van de volkomen natuurlijk fluctuerende hormonen, of van hun reactie daarop? Eigenlijk is dit hetzelfde als vragen: hebben we last van natuurlijke weersveranderingen, of van onze reactie erop (shit, alweer regen?) Hebben we last van natuurlijke levensgebeurtenissen (verandering, veroudering, ziekte, dood) of van onze reactie daarop? Hebben we last van volkomen natuurlijke gevoelens of van onze reactie erop? Hebben we last van wat andere mensen zeggen en doen of van onze reactie daarop?
Voor het woord ‘natuurlijk’ zou je ook ‘neutraal’ kunnen gebruiken. Onze reacties zijn persoonlijk en dus niet meer neutraal (geeft niets hè? We kijken alleen maar hoe het werkt!). Persoonlijke meningen, oordelen, weerstanden, denken te weten wat het betekent; deze dingen laten het leven er lastig voor je uitzien. Als je je realiseert dat ALLES wat er in je lijf en in je leven gebeurt van zichzelf een volkomen natuurlijke fluctuatie is, kan dat allemaal oplossen en heb je uiteraard nog steeds een (ook volkomen natuurlijke!) respons op wat er zich aandient.
En nee, je doet echt niets fout als je wél een persoonlijke mening, oordeel of weerstand hebt of ergens betekenis aan geeft. Nogmaals, we kijken alleen maar hoe het werkt om het je makkelijker te maken, we kijken niet of jij iets goed of fout doet. Dat bestaat helemaal niet. Het zet echter wat mij betreft de term ‘gevoelig zijn voor….’ wel in een heel nieuw daglicht en misschien ben jij daar ook nieuwsgierig naar.
Voor mij haakt dit ook aan op de bekende uitspraak van Sydney Banks: ‘If the only thing people learned was not to be afraid of their experience, that alone would change the world‘. Gaat het hier niet gewoon om, bij alles? Is je hele leven niet een stroom aan ervaringen, of het nu fysieke golfbewegingen, weersveranderingen, koersschommelingen of gedachte- en gevoelsstromen zijn? Is je hele wereld niet een ervaringswereld? Kun je je dat realiseren waardoor je er vanzelf niets overbodigs meer aan toevoegt?
