Ik ga wel eens wandelend naar het dorp om boodschappen te doen. Lekker door het bos. Zoals dat gaat bij de meeste bezoekjes aan de supermarkt, kom ik nog wel eens met meer spullen bij de kassa dan ik nodig dacht te hebben toen ik op pad ging. De tas waarmee ik terugloop is in dat geval ook zwaarder dan ik voorspeld had. Geen probleem. Ik gooi ‘m over mijn rechterschouder en sjouw op mijn gemakje weer naar huis.
Laatst liep ik zo al een tijdje toen ik merkte dat er een ‘doof gevoel’ ontstond in de vingers die de hengsels van de tas vasthielden. Dus pakte ik de tas over in mijn linkerhand. Ontdaan van de last kon het bloed weer stromen in de ‘dove’ vingers. En wat op de meeste momenten een heel natuurlijk en onopgemerkt verschijnsel is, bloed dat door vingers stroomt, werd toen ineens heel duidelijk waargenomen en gevoeld. Wat een levendigheid! Het prikkelde en tintelde in de vingers. Het leken wel elektrische impulsen, een stroom van energie!
Ik voelde het met verbazing en verwondering en realiseerde me dat dit de essentie van het leven zelf is: stromend, vloeiend, tintelend, bruisend, kortom: LEVENdig. En ik bedacht ook hoe we die natuurlijke flow soms onderbreken doordat we, in alle onschuld, een blokkade opwerpen. Zoals ik met de hengsels van de tas een blokkade had opgeworpen voor het bloed dat van nature door mijn vingers stroomt.
Zit daar een aanwijzing in? Jazeker. We kunnen eruit opmaken dat leven, onze ware natuur, van zichzelf stroomt, vloeit, tintelt, bruist en leeft. En de enige manier om dat (tijdelijk en uiteindelijk illusoir!) tegen te houden is het opwerpen van blokkades in de vorm van onzekere en onware gedachten. Zodra je (h)erkent dat dit per ongeluk gebeurd is, kun je die gedachten laten gaan. Net zo makkelijk en vanzelfsprekend als ik de tas overhevelde naar mijn andere hand. Waarna het leven de rest doet. Vanzelf. Zonder dat jij dat hoeft te bewerkstelligen. Gewoon omdat het van nature al stroomt, vloeit, tintelt, bruist en leeft.
Je zit niet vast, er is geen échte blokkade (je hebt gewoon van een vluchtige, onzekere gedachte een geloof gemaakt), je hoeft niet hard te werken om de boel weer ‘op de rit’ te krijgen. Dat gaat vanzelf. Lekker makkelijk.
Afbeelding van cm_dasilva via Pixabay
