In een online sessie van onze community schetste iemand een beeld van hoe zij eerder (vóór de kennismaking met het paradigma van de 3 principes) gedachten ‘op elkaar stapelde’. Er hele torens van maakte die haar het (heldere) zicht belemmerden. Waar ze niet voorbij kon kijken. Die tot paniek leidden.
Het woord ‘stapelgek’ kwam direct in mij op. Als een meer algemene beschrijving van het gevoel waar dat gedachten-stapelen mee gepaard gaat. Ik fantaseerde wat antwoorden op problemen die ons voorgelegd worden.
‘Ik voel me wat onzeker’: er staat een wiebelende toren gedachten die elk moment om kan vallen.
‘Ik zit helemaal vast’: de gedachtenstapel is stevig en ligt loodzwaar op het fundament, zoals de enorme stapels boomstammen die nu overal op de Veluwse bosgrond te zien zijn.
‘Ik weet niet hoe ik verder moet’: je gelooft dat je op de gedachtenstapel die voor je staat verder moet bouwen en dat lukt je niet. Gelukkig hoeft dat ook niet. Je kunt er simpelweg bij vandaan lopen. Je omkeren. Voor mijn part overnieuw beginnen met bouwen of het stapelen achterwege laten.
‘Ik ben zo bang/verdrietig/boos’: ja joh, dat gebeurt gewoon. De mens is nu eenmaal een stapelend wezen. Dat geeft niet. Er ontstaat zo’n stapel waar tegenaan gekeken wordt. En het voelt voor jou, in je persoonlijke ervaring, alsof je eronder ligt. Maar dat is niet het hele verhaal. Want er zullen ook momenten zijn dat er een andere ervaring is, een andere stapel of even geen stapel (check dat maar eens).
Wat nu zo mooi is aan het begrip van de 3 principes; je hoeft die stapel niet blokje voor blokje (gedachte voor gedachte) te bekijken, positief om te bouwen of te ontmantelen. Want het onderste blok heet ‘ik’ en zonder die basis dondert de hele toren finaal in elkaar. Maar ook gewoon zien dat het maar gedachteblokjes zijn kan zo’n toren al doen wankelen alsof je er een flinke duw tegenaan hebt gegeven.
Weet in ieder geval dat ‘stapelgek’ geen kenmerk is van wie je bent, maar een tijdelijk spel waar jij niet verantwoordelijk voor bent, en misschien vanzelf wat minder aan mee doet.
