Iemand stuurde mij een bericht met de zin ‘ik ben bang dat..’ en daarachter kwam een heel toekomstscenario. Ik dacht ineens: ‘je kunt wel stoppen bij het woord ‘bang’. Ik ben bang. Het verhaal waar we de angst aan ophangen doet er eigenlijk niet toe. Laten we teruggaan naar de eenvoud van de 3 principes. ‘Ik ben bang’ wat zeggen we dan eigenlijk?
Voor het gemak herformuleer ik deze drie woorden even als volgt: ‘ik ervaar angst’. Oké. Wat gebeurt hier eigenlijk? Vanuit begrip van de 3 principes zou je kunnen zeggen:
-‘ik’ ben een oneindige Mind
-‘ervaren’ oftewel ‘Bewust zijn van’ is altijd het geval
-‘angst’ is een (gevoelde) Gedachte
Mind is zich bewust van een gedachte. En dat ziet er dus uit als ‘mijn’ of ‘de’ huidige, tijdelijke realiteit. Ik ben bang. Alles wat daarachter ingevuld wordt (ik ben bang dat…), zijn slechts meer en meer gedachten. Verhalen. Percepties, interpretaties, (toekomst)projecties. Situaties, beschrijvingen, concepten. Maar de essentie, de 3 principes-die-eigenlijk-maar-één-principe-zijn blijft hetzelfde.
Mind is zich bewust van een gedachte. Punt. Pure eenvoud.
Is die hele reeks gedachten nu nog zo interessant, aantrekkelijk en waar lijkend, of zijn we het begin, de bron, de pure mind, met iets nieuws of even niets?
