Een tijdje geleden keken Geliefde en ik naar The Biggest Little Farm. Wat een prachtig verhaal zeg. En uiteraard (het zal eens niet zo zijn) zag ik er een metafoor in over hoe het leven ‘werkt’.
Het stel dat de boerderij overnam, wilde op een natuurlijke manier gaan werken. Zonder vergif en zonder de grond uit te putten enzo. Prachtig. Het was een heel traject om het bestaande bedrijf om te gooien. Er werden diverse dieren gekocht en een permacultuur (?) expert geraadpleegd en gevolgd.
Er ontstonden allerlei situaties die in de ogen van het stel (en in de ogen van de rest van de wereld waarschijnlijk) ongewenst waren. Plagen in allerlei vormen. En soms zaten ze dan met het handen in het haar. Ze wisten bijvoorbeeld niet wat ze moesten doen met de enorme hoeveelheden slakken die hun perzikboomgaard leeg smikkelden. Wat steeds bleek, en dat vond ik de dus mooiste metafoor: voor alle ‘plagen’ was of verscheen er een natuurlijke oplossing. Met een natuurlijke timing. In het geval van de slakken waren het hun eigen eenden die daar wel pap van lustten (bah, slakkenpap denk ik ineens).
De realisatie of mijmering zou hier kunnen zijn: voor alles wat ons als mens, als stukje natuur, geestelijk* lijkt te plagen is er ook een volkomen natuurlijke oplossing beschikbaar. Je hoeft ‘m niet eens te zoeken, je hoeft nergens naar toe en niets te doen, omdat die oplossing altijd voor de hand ligt. Omdat die oplossing altijd aanwezig is als de permanente essentie (Mind) van de plaag en als permanente essentie van jouw veranderende verschijningsvorm.
Elke plaag, elke gedachtecreatie in welke vorm dan ook die verschijnt, zal ook vanzelf weer verdwijnen. De aard van plagen is voorbijgaand. Stromend. Altijd in beweging. Alle plaagervaringen zijn tijdelijke (denk)creaties. Alle plezierervaringen trouwens ook, maar daar wil dan weer nooit iemand iets aan doen 🙂 .
En ja, er kan natuurlijk wel degelijk gehandeld worden in diezelfde stroom of flow. Niet als bestrijding van of strijd tegen de plaag, maar gewoon, door te doen wat voor je ligt, wat logisch is of wat je nu wil. Door goed (rustig!) te kijken.
Ik denk wel eens; het enige probleem van de mensheid is dat we ooit begonnen zijn met bestrijden van ervaringen, in plaats van ze te begrijpen. We bestrijden angst, depressie, eetstoornissen, stress en andere onzekerheden in plaats van te beseffen wat de aard en essentie ervan is en daarmee ruimte te geven aan de volkomen natuurlijke oplossing (en die ook waar te nemen).
*en voor mezelf durf ik ook te zeggen: fysiek, omdat het voor mij één is.
Afbeelding van PublicDomainImages via Pixabay
