Al eerder maakte ik de vergelijking tussen meteorologie en psychologie als ‘wetenschap’ waarbij men observeert wat er gebeurt, daar verslag van doet en tegelijkertijd probeert de bewegingen te verklaren en te voorspellen aan de hand van modellen.
Toen een tijdje geleden iemand regelmatig verslag deed van de verschillende stemmingen en gevoelens die zoal voorbij kwamen of waren gekomen, dat probeerde te verklaren en daar ook voorspellingen over de toekomst bij deed, kwam de gedachte op dat dit hetzelfde is als het werk van de weerman. Maar die wordt ervoor betaald, wij niet.
En als je het leuk of gezellig vindt om verslag en voorspellingen te doen; laat je door mij vooral niet tegen houden. Ik heb een oom en Engelse tante die in een grot in Zuid Spanje wonen en heel veel over het weer praten. Zij noemen het ‘our meteorological discussions’ en vermaken zich daar ogenschijnlijk prima mee.
Maar is het nuttig? blijft mijn vraag. Wat heb je eraan om te weten welk (psychologisch) weer het vandaag is geweest in jouw woonplaats (in jouw aardepakje) of op andere plekken (in andere aardepakjes)? Is het nuttig om het te vergelijken met gemiddelden en het op een tijdlijn te zetten (het regent al drie dagen/ ik ben al twee jaar verdrietig)? Is het nuttig dat je voorspelt hoe je je morgen zult voelen, of als dat ene waar je zo bang voor bent gebeurt? Komt het niet allemaal voort uit onzekerheid en de behoefte aan controle?
Als het regent merk je het wel, lijkt me. Dan word je nat, blijf je binnen of zet je een paraplu op. Analoog hieraan: als er verdriet is merk je dat wel en huil je misschien of zet je een lachfilm op. Geeft allemaal niks. Er komt wel een respons en elke bui (meteorologisch of psychologisch) drijft ook vanzelf weer voorbij.
Maar zoals mijn oom en tante druk zijn met hun conversaties over het weer kan in de mens ook de neiging ontstaan om de hele dag in de weer (haha) te zijn met ‘psychological discussions’. Dan zijn we misschien te hard aan het werk zonder dat het iets oplevert.
En wat ik me ook afvraag: zijn ze betrouwbaar, die psychologische voorspellingen? Worden ze, in tegenstelling tot de weersvoorspellingen, niet gewoon een self-fulfilling prophesy? Dat je je gaat voelen zoals je denkt dat je je zult voelen of moet voelen?
Kun je zien dat je gemoedsbewegingen (gevoelens) gewoon gebeuren, net als het weer? Dan is de volgende staploze ‘stap’ het besef dat je daar niets mee hoeft te doen en je je daar niet mee hoeft te identificeren. Omdat je niet het weer bent, maar de ruimte waar het zich in afspeelt. Het oneindige zwerk. En dat behoeft geen werk. Het is weerloos helder.
Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay
