Dit stukje is voor iedereen die last heeft, of denkt te hebben, van gevoelens. Vooraf even een disclaimer: als je herkent dat er bij jou gebeurt wat ik beschrijf, mooi, doe er je voordeel mee. Zonder jezelf te veroordelen, want we verkeren allemaal wel eens in verwarring over wat gevoelens zijn en wat we ermee moeten doen. Daar ben je volkomen onschuldig aan. Herken je het (totaal) niet: prima, dan is dit niet voor jou en het is niet nodig er je over op te winden. Want dat zou het onnodig creëren van nog meer gevoelens zijn.
Goed. Dan schrijf ik nu over angst, blijheid, weerstand, verdriet, somberheid en enthousiasme: het zijn maar gevoelens hè? Ze zeggen niets over de ‘buitenwereld’, ze zeggen niets over jou, ze hebben van zichzelf geen betekenis of lange levensduur. Ze zijn niet diep of oppervlakkig, belangrijk noch interessant. Ze zijn geenszins bijzonder, niet verwerpelijk en ook niet persoonlijk.
Al voelt dat allemaal wel zo.
Gevoelens hoeven niet geïnterpreteerd te worden. Ze hoeven niet geanalyseerd, niet ge-entertaind, niet besproken of verzwegen en niet afgewezen te worden. Gevoelens hoeven niet verbonden te worden met iets of iemand en ook niet geprojecteerd op iets of iemand. Ze hoeven niet onderdrukt of uitgedrukt te worden. Je hoeft niet van ze te houden of ze te haten. (Mag wel, heb je er een gevoel bij 🙂 ).
Gevoelens kun je niet vasthouden of loslaten en je hoeft ze geen prominent onderdeel te maken van jouw verhaal, maar je hoeft ze ook niet te veronachtzamen. Je hoeft je er niet mee te identificeren of van te distantiëren. Gevoelens hoeven niet te worden geproblematiseerd, gepathologiseerd of gemedicaliseerd. Je hoeft ze niet aan te kunnen, te reguleren of een plekje te geven.
Je hoeft gevoelens niet te verbergen en je hoeft er ook niet mee te koop te lopen. Je hoeft ze niet te cultiveren, niet te omarmen, niet te accepteren (dat is al gebeurd!), niet te bagatelliseren, niet van je af te schuiven en niet te omzeilen. Ook niet met de uitspraak ‘het is maar een gevoel’, want dan ben je er alweer wat mee aan het doen 🙂 .
Gevoelens zijn maar gevoelens. Je voelt ze. Nou èn? Levensenergie beweegt door het ervaringsvoertuig. Big deal. Zodra je iets voelt opkomen, is het alweer aan ’t verdwijnen. Op een volkomen natuurlijk tempo (en dat is waarschijnlijk niet het tempo dat jij bedacht hebt). Laat dat proces gewoon z’n gang gaan. Bemoei je er niet mee.
Ga er niet mee aan de haal en merk op wat er dan overblijft.
