In gesprek met een oud-collega en marketingdeskundige deed Linda laatst een fantastische ontdekking. Dingen die spontaan in ons opkomen qua promotie en bekendheid geven aan onze activiteiten (die wij zelf zouden beschrijven als ‘rommel-maar-wat-an‘ en ‘doe-wat-je-leuk-vindt‘), bleken een heuse, hippe marketingstrategie te zijn! Wij vernamen dat sommige dingen die we deden ‘underground marketing’ heetten. En andere acties waren ‘upstream marketing’. Goh. Nou.

“Als ’t beestje maar een naam heeft” zei mijn vader vroeger altijd. En voor beestjes en mensjes is het ook handig om een naam te hebben. Roept en duidt wat makkelijker. Maar moeten we datzelfde doen voor alle bewegingen die we als mens zoal maken? In dat wat we ondernemen noemen, of opvoeden en onderwijs, of psychologie of in het leven in z’n algemeenheid? Moeten we het in een kader plaatsen en theoretiseren? Kwantificeren ook?

Moet overal een strategie van gemaakt worden? Een ‘ding’ om te ‘doen’? Met ’tools’ en ‘handvatten’ en tips en trucs en meetmomenten? Waarom? Vertrouwen we niet op dat wat we intuïtie zouden kunnen noemen? De wijsheid van het Leven zelf, gewoon zoals het wil stromen? Wat in elk moment en voor iedereen anders kan zijn? Te onbegrijpelijk, te magisch, te wild en te wonderlijk om beet te pakken, vast te leggen, te labelen en te kanaliseren in een werkwijze, wat mij betreft.

Kan het leven en ondernemen ook strategieloos zonder dáár weer een strategie van te maken? Of lezen we binnenkort ergens de termen intuïtieve marketing, magische marketing, lossepols- dan wel free flow marketing? Ik ben benieuwd (en claim de termen vast 😀 ) .

Afbeelding van Karolina Grabowska via Pixabay