Facebook nodigt mij regelmatig uit om iets ’toe te voegen aan mijn verhaal’. Het idee is dat je een tekst, een foto of video met je vrienden deelt. Leuk hoor. De mens is dol op verhalen vertellen in allerlei vormen en delen op velerlei manieren. Facebook is daar uitstekend geschikt voor.
Toch moet ik elke keer lachen wanneer het systeem mij vraagt om ook mee te doen. Ik ben namelijk juist zo blij dat ‘mijn’ verhaal steeds kleiner wordt. Dat er steeds meer uit weggelaten wordt. Dat het niet meer nodig is. Dat er geen waarde meer aan gehecht wordt of in geloofd wordt. Want even verder kijkend dan het onschuldige tijdverdrijf op Facebook kunnen we zien dat ALLE problemen die we als mens lijken te hebben in het verhaal zitten dat we onszelf en anderen vertellen. In het Denken dus. Wat we in gedachten toevoegen aan gebeurtenissen en situaties, ons lichaam, voorwerpen, ‘andere mensen’ en dingen die te doen zijn, bepalen ons verhaal en daarmee hoe we ons voelen in elk moment.
Wie dat een beetje doorkrijgt, zal in eerste instantie misschien met het idee komen om dan alleen nog maar ‘goede’ dingen toe te voegen aan je verhaal. Een beetje glitter en glans. Je Facebook te vullen met positiviteit.
Je zou ook kunnen horen dat wij de opdracht geven om van elke drol een taartje te maken (positief omdenken). Om een gouden randje toe te voegen aan je donderwolkverhaal. Maar dat is beide niet het geval. We wijzen slechts op het feit dat het verhaal en welke toevoeging dan ook niet bestaat buiten het Denken. En dat gedachten nog vluchtiger zijn dan al je posts op Facebook. Hoeveel mensen het ook ‘liken’ of juist niet leuk vinden, hoe verbluft je vrienden er ook over zijn of hoe geweldig men het ook vindt. Hoe vaak het ook gedeeld wordt; het blijft een verhaal.
Je kunt van één ding zeker zijn; alles wat er wringt of schuurt (en ook alles wat blij maakt) is slechts een toevoeging aan het van zichzelf volkomen neutrale verhaal dat jij jouw leven noemt. Een verhaal wat van zichzelf eigenlijk zó’n wonder is (je leeft!) dat het geen enkele toevoeging behoeft. Al mag dat best. Want we horen je al denken: maar het zou zo saai worden zonder mijn toevoeging, zonder mijn mening, zonder wat glans hier en wat gloom daar. We garanderen je echter, dat in het wegvallen van (je geloof in) al die opsmuk het leven heel eenvoudig wordt en dat er grote helderheid en pure liefde overblijft.
