Het lijkt echt een ‘ding’ te zijn in onze cultuur. Dat je moet ontdekken en dan ook doen wat je écht wilt. Soms ook omschreven als je passie vinden en volgen. Het schijnt soms best een heel gedoe te zijn. Want je kunt blijkbaar niet zomaar iets lukraak kiezen. Nee, het moet iets zijn wat je vervult, bevredigt, inspireert en bij voorkeur ook nog iets oplevert, want je moet wel eten en een dak boven je hoofd natuurlijk.
Ga er maar aan staan. Ontdekken wat je wilt is zelfs een hele industrie geworden. Met bureaus waar je kind een tussenjaar kan doorbrengen om te ontdekken welke kant het op wil en wat voor studie daar passend bij is. Er worden boeken over geschreven en uiteraard oefeningen voor bedacht. Toen ik er op internet even op googelde, ontdekte ik ook heel veel ‘juiste’ vragen die je jezelf moet stellen om te kunnen ontdekken wat je nu eigenlijk wilt. Sommigen hadden er drie, anderen wisten zeker dat hun tien vragen tot het juiste antwoord zouden leiden. Met elk stukje dat ik erover las, leek weten en doen wat je wilt belangrijker te worden. En dan heb ik het nog niet eens over alles wat we menen te weten over hoe je, als je dan eenmaal weet wat je wilt, dat ook daadwerkelijk kunt gaan doen!
Ik prees mij gelukkig in de paradoxale wetenschap dat ik (persoonlijk) helemaal niet kan weten wat ik wil en tegelijkertijd (vanuit een ander, onpersoonlijk niveau) altijd al weet wat ik wil. Namelijk: dit. En met ‘dit’ bedoel ik wat ik nu doe of niet doe. Wat er zich nu schijnbaar afspeelt. En dat kan ik alleen maar constateren. Ik zit een stukje te schrijven en een appel te eten. Blijkbaar wil ik nu dit. Tot ik opsta en wat anders ga doen. dan wil ik blijkbaar dat. En natuurlijk kan ik een heel verhaal vertellen over hoe ‘dit’ niet is wat ik écht, diep van binnen, niet wil, maar dat lijkt mij een vrij nutteloze exercitie van het brein.
Mag ik even een spreekwoordelijk knuppeltje in het illusoire hoenderhok gooien? Ik durf te stellen dat dit voor iedereen geldt. Iedereen weet en doet altijd wat ‘ie wil. Namelijk dit. We realiseren het ons alleen niet. Want we zeggen dat we het niet weten (dan willen we blijkbaar niet-weten). Of we hebben een heel verhaal over dat we niet willen wat we nu doen. (Dan willen we blijkbaar een verhaal vertellen). Simpel toch?
Bovendien, en dat is wellicht het belangrijkste inzicht; vervulling, bevrediging, inspiratie en overvloed zijn aspecten van je ware natuur. Die zitten niet in wat je doet of laat (en neem dit niet aan van mij, maar kijk voor jezelf).
