Heb je ook wel eens het gevoel gehad dat er NU iets anders moet in je leven omdat het er anders gewoon nooit van gaat komen?
Bijvoorbeeld als je net bent verhuisd. Dan kan het heel belangrijk lijken om NU de badkamer opnieuw te betegelen, NU een nieuwe vloer te leggen op de zolder of NU de raamkozijnen te schilderen. Ook al is verhuizen al duur en stressvol genoeg naar je mening moet dit er toch bovenop.
Of als je net wakker bent, dan kan het logisch voelen om NU meteen naar de sportschool te gaan. Als je nog gemotiveerd bent, want anders kan je je er misschien niet meer toe zetten vandaag. Zelfs als je eigenlijk gewoon geen zin hebt.
Zo doen we veel dingen die eigenlijk even niet uitkomen of waar we geen zin in hebben. Want ook als het gaat om andere dingen zijn we in staat om onszelf van alles op te leggen. NU boodschappen doen, NU werken aan die ene opdracht voor school of je studie, NU de woonkamer stofzuigen of NU een tandartsafspraak maken, et cetera.
We negeren het feit dat we geen zin hebben en zetten door, ook al worden we er niet echt gelukkig(er) van. Puur omdat we hebben bedacht dat dit het moment ervoor is. Met daaronder de angst dat als we het niet NU doen, dat het dan nooit gaat gebeuren. En we blijkbaar vinden dat het resultaat van de actie wenselijk is, dus is het een probleem als het niet gebeurt.
Alsof we iets wat we echt willen niet gewoon doen. En alsof we de dingen die nodig zijn niet gewoon doen. Alsof we niet in elk moment kunnen bewegen in de richting waarin we willen bewegen en ons daarna kunnen bedenken. Alsof we geen vrijheid hebben. Alsof we geen universele en oneindige wijsheid in een aardepakje zijn.
…
Herken je het misverstand?
