Ik schrijf een blog over gevoelens van onrust die ieder mens, en daar ben ik geen uitzondering op, wel eens (of vaak) ervaart. Er komen reacties op met een advies wat ik daarmee, of eigenlijk: daartegen, zou kunnen doen. En dat is lief, maar niet nodig.
Want waarom zou ik geen onrustige gevoelens mogen hebben? Wetend waar die gevoelens vandaan komen (ze worden van binnenuit gecreëerd, doordat ik blijkbaar bepaalde gedachten geloof) vormen ze namelijk geen enkel probleem en worden ze meestal snel doorzien.
Juist het vechten tegen gevoelens is contraproductief. Het idee dat ik die minder prettige gevoelens niet mag hebben zou pas vervelend (problematisch?) zijn. En dit gaat tegen alle reclames en vele (dokters!)adviezen en tips in. We moeten pillen tegen nervositeit, yoga tegen onrust, middeltjes tegen depressieve gevoelens, trainingen tegen onzekerheid. Of we verzinnen zelf ‘oplossingen’ en bijten nagels of mediteren bij nervositeit, roken en drinken of lopen hard om de onrust te bezweren, kopen nog maar een paar nieuwe laarzen om van een depressief gevoel af te komen en slaan om ons heen of trekken ons terug bij onzekerheid.
Nergens voor nodig. (Maar geniet gerust van je yoga en je meditaties en je rondjes hardlopen.)
Het inzicht dat je als mens een heel scala aan gevoelens kunt ervaren, maar dat je die gevoelens en gedachten niet BENT, dat ze van nature vrij stromen en ook NIETS te maken hebben met wat er zich buiten je afspeelt, geeft vanzelf de gezochte verlichting. Er IS helemaal niets om tegen te vechten. Wat een rust.
Foto © Rob Tol
