Wat is het mooi hè, mens zijn? Je kunt regen op je huid voelen en de hitte van vuur. Je kunt allerlei smaken proeven; zoet, bitter, zout, zuur. Je kunt muziek en herrie horen. Je kunt landschappen zien en films en medemensen en dieren. Je kunt diep geluk en diep verdriet voelen.
Allemaal dankzij de levenskracht en -intelligentie in jou (je leeft!). Dankzij de tussenkomst van gedachten die het vormloze tot een vorm boetseren. Dankzij het bewustzijn dat die vorm multidimensionaal tot leven brengt. Dankzij deze 3 principes. Daarachter (daarvoor? daaronder?) is er de eenheid van alles.
Als mens kunnen we dus van alles ervaren. (Be)leven. En daar maken we dan vaak een probleem van. Omdat we niet snappen hoe we als mens functioneren. En dan de ene ervaring afwijzen en de andere najagen. Voortdurend bezig zijn overal iets van te vinden. We identificeren ons ook met de ervaring die zich aandient. Ik BEN verdrietig. Ik BEN gestrest. Ik BEN depressief.
Daar gaat het ‘mis’ en dat hoeft niet. Bedenk maar eens: je bent (in je menselijke ervaring) niet de banaan die je proeft. Je bent niet het briesje dat je voelt. Je bent niet het liedje dat je op de radio hoort. En zo ben je ook niet het verdriet dat je ervaart of de angst die je voelt.
Van al die ervaringen ben jij de oorsprong, de bron, de creator en tegelijkertijd degene die het ervaart. Op jouw unieke manier.
Ik leef en beleef het denken. Ik leef en proef een banaan (of wat dan ook). Ik leef en hoor muziek (of wat dan ook). Ik leef en zie een boom (of wat dan ook). Ik leef en voel blijdschap (of wat dan ook). Goh. Wow. Punt.
