Als mens hebben we de mogelijkheid gekregen om na te denken over onszelf en ons leven of het leven in het algemeen. En met die mogelijkheid ook de vrijheid om te denken wat we maar willen. Niemand kan je dwingen om bepaalde gedachten te geloven, of het nu je ‘eigen’ gedachten zijn of ‘andermans’ gedachtegoed. Het is allemaal hetzelfde spul.
Best jammer dat we die vrijheid vervolgens misbruiken om onszelf te beoordelen als ‘niet goed genoeg’, in welk opzicht dan ook. Best vervelend dat we zoveel angstige gedachten over het leven beetpakken en ons daarmee bezighouden. Of voortdurend heen en weer geslingerd worden tussen liefde en angst, tussen hoop en vrees.
We zijn vrij en misbruiken die vrijheid vaak (in alle onschuld, omdat we ons niet realiseren dat we vrij zijn, dat we vóór het denken ZIJN) om te lijden.
