Het idee dat je bent gevormd door je verleden en je omstandigheden heerst hardnekkig. Draai dat eens 180 graden om als je durft. Dan wordt het: ‘Ik geef vorm aan mijn verleden en mijn omstandigheden.’ Zou dat waar kunnen zijn? Ik denk van wel. Door jouw persoonlijke perspectief (gedachten) in elk nieuw moment creëer je dat verleden en je omstandigheden. Van binnen naar buiten. Steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw in het enige moment dat je ooit zult hebben: nu, nu en nu.
Je kunt jouw omstandigheden uitleggen zoals je wilt. Afhankelijk van hoe je erover denkt en daar ben je volkomen vrij in (zodra je ziet dat dit zo is). Een gebeurtenis uit het verleden kun je ook heel anders gaan zien wanneer je nieuwe inzichten krijgt, of nieuwe informatie over het voorval of de betrokkenen. Zo zijn zowel je verleden als je omstandigheden zo flexibel als jouw denken is. Zo vervalt ook de noodzaak om een voorbije gebeurtenis te verwerken of aan je huidige omstandigheden te sleutelen. Sterker nog; je hoeft er niet eens aan te denken (en waar zijn ze dan, dat verleden en die omstandigheden?). Het leven speelt zich toch wel af en jij zult je zelfs makkelijker (want spontaner) bewegen.
