We hebben allemaal wel gedachten over onszelf die niet overeenstemmen met onze werkelijke aard. Of gedachten over de (buiten)wereld die niet waar maar wel pijnlijk zijn. Door die gedachten vast te pakken en te geloven voel je je ongelukkig. En als je niet weet wat de wortel is van die pijnlijke gevoelens ga je iets doen om die pijn te verzachten. In een poging de pijn op te lossen. Op een manier die jou het beste lijkt, maar in de praktijk niet zo handig is. Niet meer eten bijvoorbeeld, zoals bij een eetstoornis.
Eerst iets over die gedachten. Hoe weet ik dat die gedachten niet kloppen? Omdat ik gezien heb dat we in wezen, in onze kern, allemaal hetzelfde zijn, of liever gezegd DEzelfde. Iedereen is een unieke uitdrukking van een onderliggende universele intelligentie en heeft een uniek perspectief op deze wereld, maar uiteindelijk zit daaronder één bewustzijn en daarom zijn we ook gelijkwaardig en gelijkaardig.
En wat is nu je ware natuur? Dat is liefde. Het is ontspanning, welzijn, vrijheid, rust en vreugde. De essentie van ieder mens en dier op aarde. Bij dieren kun je dat makkelijk zien. Ze treuren nooit dat ze een rode vacht hebben in plaats van een grijze, of dat ze een slurf hebben in plaats van een neus. Ze volgen hun impuls in elk moment (tenzij ze door ons getraind zijn, natuurlijk). Ze spelen, eten en slapen en maken zich nooit druk. Hun moeder vertelt hen ook nooit dat ze beter hun best moeten doen of dat ze niet goed genoeg zijn en ze lezen ook nooit in de krant dat de wereld vol gevaar is en dat je van alles moet doen om in de maatschappij of een bepaalde groep te passen of iets te presteren.
Terug naar ons, de mens en zijn ware aard met die mooie kern van liefde en welzijn en heelheid. Als je deze (tijdelijk) niet kunt zien bij jezelf, betekent dat niet dat jij ‘m als enige ter wereld niet hebt, maar dat ‘ie verscholen zit achter gedachten. Die gedachten zeggen misschien dat je niet goed genoeg bent, of niet mooi genoeg, of dat je nooit kunt worden wat je wilt of dat het leven eng of moeilijk is, of dat je iets hebt meegemaakt waardoor je niet (langer) gelukkig kunt zijn. Die ideeën zijn nooit waar. Je hebt ze, in alle onschuld, volledig zelf verzonnen en/of opgepikt van je ouders, je omgeving en de maatschappij. Je bent er écht niet mee geboren! Welke onzekere gedachte je ook hebt, het kan ervoor zorgen dat je je zó slecht voelt, dat je bijvoorbeeld niet meer eet. Andere mensen gaan misschien aan de drank of wassen hun handen duizend keer per dag of pesten hun broertje om zich beter te voelen. Wat je doet is niet belangrijk. Als je namelijk eenmaal kunt zien waaróm je het doet (je onzekere gedachten sussen), kun je er ook mee ophouden. Gewoon voelen en zien dat zelfs de meest pijnlijke gedachte niet meer is dan dat. Een pijnlijke gedachte die je niet hoeft te geloven en die vanzelf weer voorbij drijft. Vooral als je er niet zoveel interesse meer in hebt. Dat klinkt makkelijk, maar het leven kan makkelijk zijn, al is dat je misschien nooit verteld. Het feit dat je hier bent is al genoeg. Jij bent goed genoeg. Je hoeft niet te bewijzen wat je waard bent.
Het is ook niet belangrijk wat je in het verleden allemaal hebt gedaan of meegemaakt. Je kracht en je macht liggen altijd in het huidige moment, het NU. Je kunt alleen NU iets voelen (je gedachten van nu óf het diepe, warme, veilige, naamloze gevoel dat je van binnen bent).
Iedereen in deze wereld wil eigenlijk maar één ding en dat is: zich goed voelen. En dat ligt altijd binnen handbereik, als een constante factor achter je onzekere gedachten. Niet op een tijdstip in de toekomst, als je iets bereikt hebt. Niet afhankelijk van je omstandigheden. Die kunnen immers niet bij jou naar binnen kruipen om je iets te laten voelen.
Zie wie je werkelijk bent en leef!
