Over een aantal onderwerpen maakt hij zich regelmatig druk. Zijn baan, zijn relatie en zijn bankrekening. Misschien gooit zijn baas hem eruit, gaat zijn vrouw bij hem weg of raakt zijn geld op. Wat het wordt weet hij nog niet. Maar het moet één van die drie dingen zijn. Of iets wat erop lijkt in ieder geval, want dat is wat er steeds in hem opkomt.
Globaal komen steeds dezelfde onderwerpen langs, alleen dan in nét een ander jasje. Het is anders, maar eigenlijk toch hetzelfde.
Zijn baas zou hem kunnen wegbezuinigen, hem kunnen ontslaan omdat hij een deadline niet heeft gehaald of anders worden er in de komende jaren robots ontwikkeld die zijn werk overnemen. De technologie is er al, dus het is slechts een kwestie van tijd. Zijn vrouw zou hem kunnen verlaten voor een ander. Of ze zou hem ‘gewoon’ zat zijn omdat hij niet genoeg in het huishouden doet, niet genoeg naar haar luistert of andere interesses heeft. Misschien komt er nog een financiële crisis en gaat zijn bank failliet. Anders zou zijn huis wel eens in brand kunnen vliegen, wat de verzekering dan niet dekt natuurlijk. Of trapt hij in het mooie verhaal van de één of andere Marktplaats-oplichter en vergooit hij zo al zijn spaargeld.
Keer op keer spookt er een semi-innovatief doemscenario door zijn hoofd – het lijkt wel alsof zijn brein een kapotte platenspeler is. En hij ook nog eens maar een paar LP’s heeft om uit te kiezen. De platen zijn de onderwerpen die hem bezighouden, de dingen waar hij zich druk om maakt. En omdat de speler kapot is, wordt alles herhaald. Steeds maar opnieuw denkt hij aan zijn drie minst favoriete onderwerpen.
Het is letterlijk altijd hetzelfde liedje, dat kan je van buitenaf heel goed zien. Het is voor hem om gek van te worden, maar ook zijn omgeving kan er weinig mee. Hij is bang om ooit in een situatie terecht te komen waarin hij zich niet zou weten te redden, niet oké zou zijn.
Lukte het hem maar om te herkennen wat er dag in dag uit gebeurt: hij kreeg ooit een deuntje in zijn hoofd, draait dat steeds opnieuw en gaat ernaar zitten luisteren. Het is niet nieuw, anders of indrukwekkend. Sterker nog, het is niet eens waar. Bovendien is zijn situatie niet bepalend voor zijn welzijn, dat denkt hij alleen maar. In werkelijkheid zit het welzijn al in hem sinds de dag dat hij geboren werd.
Op het moment dat hij zich zou realiseren dat hij steeds naar hetzelfde liedje luistert (en zich er enorm door laat meeslepen), zou hij het kunnen loslaten. En wie weet: als hij eens zou stoppen met luisteren, de platenspeler een beetje met rust zou laten… Misschien zou hij dan eens wat vrolijkere muziek horen.
