Soms wordt de manier waarop ik over de 3 principes praat wel ’te vaag‘ genoemd. Onpraktisch. Dat vind ik een groot compliment. Want zodra je denkt dat je die 3 principes kunt begrijpen of toepassen, zit je ernaast. Hoewel deze metafoor van de grootste, heldere eenvoud is, verwijst het naar een on(be)grijpbare Waarheid. Eenheid.
Persoonlijk vind ik het juist steeds ingewikkelder om het zogenaamd ‘praktisch’ te maken. Om allerlei onderwerpen en thema’s en soorten gevoelens en bepaalde ervaringen en specifieke relaties en mensen los van elkaar te benoemen en te bekijken alsof het allemaal andere dingen zijn.
Dat onderscheid is namelijk aangeleerd. Gecreëerd via een gedachte (Thought creates a world!). Terwijl het in wezen allemaal Één leven(senergie) in schijnbare beweging is. En vanuit dat simpele maar diepe besef wijst de rest, het praktische dus, zich vanzelf! Daar hoef je je helemaal niet mee bezig te houden. Het is gerommel in de marge. In de vorm. After the fact, zogezegd.
