Misschien willen we allemaal wel, de hele tijd, in een rustige, heldere staat van Zijn verkeren. Omdat het ‘beter’ voelt. Logisch. Die rustige, heldere staat van Zijn is dichter bij je ware natuur of, simpelweg gezegd, natuurlijker. En daarmee lekkerder voor het systeem, zoals je lichaam en geest zou kunnen noemen. Dat functioneert dan een stuk ‘beter’. Of eigenlijk: natuurlijker.
Toch is het streven naar zo’n rustige, heldere staat van zijn, of naar welke staat dan ook, een contraproductieve (onnatuurlijke!) beweging. En een onmogelijke opdracht, want wie of wat moet het voor elkaar krijgen om ergens anders te komen dan in het eeuwige hier en nu?
Toch heb ik ’t, net als jij misschien, jarenlang geprobeerd. Door diepe meditaties. Door mantra’s op te zeggen. Door stilteweken. Door urenlang (en steeds langer) op de racefiets te zitten waardoor de dopamine wel moest stromen. Door cursussen met prachtige ideeën te volgen. Door te roken en alcohol te drinken. Door alles en iedereen te zegenen. Door dankbaar te zijn. Door mezelf (lekker schizofreen) naar een ‘hogere vibratie’ toe te praten. Of te laten praten. Door voor Liefde te kiezen, in plaats van angst. Door oefeningen als om je heen kijken en herhalen: ‘niets wat ik zie betekent iets’. Kortom, door allerlei dingen te DOEN.
Het ene ‘lukte’ wat beter of ‘werkte’ wat langer dan het andere. Het ene middel leek wat gezonder dan het andere. Het ene was een prettiger manier om de tijd door te brengen dan het andere. Er was allemaal niets mis mee. Het is kennelijk wat we doen tot er iets anders ont-dekt wordt. En dat ont-dekken mag je letterlijk lezen. Iets wat er altijd IS en altijd al was, onder of IN alle staten. Iets waar je niets voor hoeft of zelfs maar KUNT doen omdat je het al BENT.
Uiteindelijk bleek het inzicht dat al die staten simpelweg bewegingen van dezelfde Energie zijn, fundamenteel. En zo kon het streven en het strijden wegvallen. Of wordt herkend dat zelfs het strijden en het streven en ook het eventuele schrikken van een ‘lage gemoedstoestand’ gewoon gebeuren. En was het niet langer logisch om een bepaalde staat van Zijn te bereiken of te handhaven. Er werd herkend dat het Zijn in alle staten al IS.
Dit vereist dus helemaal NIETS van je. Het IS al zo. Al lijkt/voelt het anders, maar dat is logisch; dat zijn al die staten.
Tot slot doe ik ook voorzichtig de suggestie dat ‘jij’ helemaal niet bestaat. En dan bedoel ik: als een ikje los van het geHeel. Die in een staat verkeert. Of in alle staten is!
Afbeelding van 🆓 Use at your Ease 👌🏼 via Pixabay
