Er komen steeds meer theorieën over de oorzaken van en de oplossingen voor denkpatronen, gevoelspatronen, reactiepatronen, verslavings- en andere gedragspatronen die waargenomen worden in eigen en andermans aardepakjes. Dat mag makkelijker. Kijk je mee?
Vandaag noem ik die patronen eens gewoontes en het aardepakje doop ik om tot lichaam & geest. Simpelweg om te experimenteren met termen, maar de laatste vooral om aan te geven dat wat mij betreft het persoonlijke denksysteem, de persoonlijke geest, niet los is van het aardepakje.
Goed. Lichaam & geest (of zullen we het lichaamgeest noemen? Jaaaaa, dan maken we nog minder onderscheid!) hebben kennelijk gewoontes. Let op; ik zeg dus niet dat JIJ gewoontes hebt. Want JIJ bent in mijn ogen dezelfde als IK; pure levensenergie. Mind.
Sommige van die gewoontes lijken onhandig of pijnlijk of beschadigend of kostbaar en die zien we graag gaan. Dat snap ik. Het gaat dan om verslavingen, maar ook andere gewoontes: de eerder genoemde denkpatronen, gevoelspatronen, reactiepatronen en gedragspatronen.
Toen ik laatst een boek aangereikt kreeg waar een bepaald reactiepatroon (een gewoonte dus!) een ’trauma’ werd genoemd, en er gesproken werd over het ‘helen’ van dat trauma, dacht ik: ach ja, zo kun je het ook noemen. Waarom niet. Het neemt niet weg dat we het over dezelfde bewegingen hebben: gewoontes van lichaamgeest.
Daarmee halen we zo’n patroon ook direct uit de categorie ‘moeilijk op te lossen’.
Gewoontes van lichaamgeest hoeven niet op datzelfde niveau bestreden of geheeld worden. Door de realisatie van je intrinsieke heelheid mogen ze vanzelf oplossen of in ieder geval (h)erkend worden voor wat ze zijn.
Zonder werk van (of aan) lichaamgeest, want dat lijkt me een vastgelopen computer die zichzelf probeert te repareren. Op wilskracht of zo.
Een gewoonte (denken dat je lichaamgeest bent) die van een gewoonte af wil; ga er maar aan staan.
Ik dacht in dit kader ook aan Einstein en zijn uitspraak: We kunnen een probleem niet oplossen op dezelfde wijze als waarop het gecreëerd is. Mocht je een gewoonte hebben die je als probleem ervaart: hiervoor geldt volgens mij hetzelfde. De gewoonte is ontstaan in lichaamgeest, probeer ‘m daar niet op te lossen.
En hoewel ik geen fan ben van de 12 step methode (of welke methode dan ook), citeer ik toch de 2e stap hiervan: a Power greater than ourselves could restore us to sanity. Met de kanttekening dat de Power die genoemd wordt niet een God of andere ‘entiteit’ buiten ons is, maar de pure levensenergie in de lichaamgeest. De realisatie dat dit zo IS, kan spontaan gewoontes doen wegvallen. Kan lichaamgeest vanzelf doen terugkeren naar welzijn en gezondheid.
Als lichaamgeest (wie je gewoonlijk denkt dat je bent) even aan de kant mag, of doorgeprikt wordt als de illusie die het is, blijft er pure levensenergie over. En de potentie tot ALLES. Dát is de shift naar gewoonteloos leven. Of je die gewoonte nu een verslaving noemt of een trauma. Of je de gewoonte nu duidt als slachtofferschap of als chronisch zwartkijken.
