In een zeer kort tijdsbestek hoorde ik meerdere mensen iets zeggen in de trant van: ‘en dan zit ik daar op de bank, met het idee dat…’. Daar achteraan kwam dan een zeer ongezellig verhaal over iets wat eerder was gebeurd of een beeld dat nare gevoelens opriep.
Het waren uitspraken die prachtig weergaven hoe het werkt voor ons allemaal. Er is zitten op een bank. En de gedachten die voorbij komen kleuren de ervaring compleet en totaal persoonlijk in. Zijn er als ‘negatief’ bestempelde gedachten, dan zit je er met een rotgevoel. Zijn er als ‘positief’ gelabelde gedachten, dan zit je daar tevreden of optimistisch. Zijn er even geen gedachten, dan blijft de realiteit van dit moment over: er is zitten (door niemand). En mocht het in je opkomen: ‘dat is saaaaaaiiiiii’, dan zeg ik je: die gedachte schept weer een compleet persoonlijke ervaring van het zitten, en dat is dus niet waar ik naar wees.
Ingewikkelder kunnen we het niet maken. Wil je dat, deze pure eenvoud? Weet je welkom.
