In ons huiskamerkantoor staan verschillende ‘props’. Voorwerpen die ons helpen enkele favoriete, simpele metaforen toe te lichten. Zo hebben we een paar sneeuwbollen waarmee we kunnen schudden om visueel te maken hoe helderheid vertroebeld kan worden door duizenden gedachtevlokjes. We hebben een gedachtetrein gekregen van Pauline die we kunnen laten rijden om aan te geven hoe een locomotief-gedachte als ‘ik ben die afspraak vergeten!’ een hele rits wagonnetjes kan trekken met gedachtepassagiers die beweren dat ze stom of chaotisch zijn, die voorspellen dat ze ontslagen worden en aan lager wal zullen raken, die de boosheid en oordelen van een medemens al proeven enzovoorts.
Er staan ook twee vuurtorens op een kastje. Die gebruiken wij bij ouders en andere gesprekspartners die zich grote zorgen maken om een kind of iemand in hun omgeving en graag die ander willen helpen zonder zelf ten onder te gaan aan stress en angst. Wij leggen dan uit dat ‘een vuurtoren zijn’ liefdevoller en efficiënter is dan zelf (ook) te verdwalen op de woeste zee der gedachten.
Laatst gebruikte ik de vuurtoren metafoor in een gesprek en zag mijn gesprekspartner nog een prachtige aanvulling hierop. Er werd gezien dat de vuurtoren simpelweg zijn licht rond laat schijnen, over de hele zee, “want het is geen spotlicht”. Daarmee werd in mijn ogen heel helder hoe we ‘alleen maar’ in/naar onszelf hoeven te kijken en daar ‘verlichting’ kunnen ont-dekken. Het licht wat op die manier feller (meer helder?) gaat schijnen, zal vanzelf wel opgemerkt worden.
We hoeven niet koortsachtig de wereld in om daar verlichting te brengen op plekken of in mensen waar het donker lijkt te zijn. We hoeven geen spotlicht op anderen te zetten en hen er (ongevraagd?) op te wijzen waar zij ‘verlichting’ kunnen vinden. Simpelweg schijnen is genoeg. Wie het opmerkt en terug naar huis wil, vindt vanzelf de weg naar je toe. Met een vraag, nieuwsgierigheid en bereidheid om zijn/haar eigen licht te ontdekken, en de obstakels daaromheen te doorzien en zien verdwijnen.
En uiteindelijk, nog ‘een stap verder’, kunnen we de vraag stellen: waar bevindt de wereld die we willen verlichten zich?
Image by Evgeni Tcherkasski from Pixabay
