Dit artikel is speciaal voor ondernemers die hun bedrijf nu eigenlijk niet zo leuk vinden maar erop vertrouwen dat het beter wordt. Je hoort jezelf dingen zeggen of denken zoals “Nu is het even (te) hard werken maar straks pluk ik daar de vruchten van”. “Ja, dit is een onaantrekkelijke maar goed betaalde klus waardoor ik een buffertje opbouw en de volgende keer kieskeuriger kan zijn in de opdracht die ik aanneem” of “Ik haat boekhouding maar ik wil geen geld uitgeven aan een administrateur”.

Ik heb jarenlang getolereerd dat ik dingen deed waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had in de veronderstelling dat het nodig was om te bereiken wat ik dacht nodig te hebben. In praktijk ervaarde ik het heden als helemaal niet zo leuk maar de toekomst droeg altijd de belofte van wél leuk. Ik leefde voor later, zoals ik eerder al beschreef in het artikel ‘Liefde voor Later’. En dat heeft zijn onhandige aspecten.

Er is echter nog iets anders om te zien of te herkennen als het gaat om ‘verplicht’ bezig zijn met zaken die je vervelend vindt: wat maakt de dingen die je doet, vervelend?

Het meest voor de hand liggend is om het antwoord op die vraag te zoeken in het ding dat je aanwijst als ‘niet leuk’. Het harde werken is vervelend omdat je er moe van wordt en geen tijd hebt om met je vrienden en familie op te trekken. De klus is stom omdat hij onder je niveau is of het bedrijf waar je voor werkt je niet aanstaat. De boekhouding is stom omdat je niet precies genoeg bent, er stress van krijgt of vind dat je nuttiger dingen zou kunnen/moeten doen. Kortom: er is iets buiten je dat onaantrekkelijk is en jij hebt er maar mee te dealen.

Mmm… Eerlijk gezegd heb ik dat heel lang zo geloofd. Het was een fact of life dat ik zenuwachtig werd van bonnetjes inkloppen in Excel en ongelukkig werd van stomme bedrijven en dito opdrachten. Tot ik inzicht kreeg in de 3 principes.

Op enig moment ging ik het systeem achter mijn menselijke ervaring herkennen en zag ik dat ik altijd alleen mijn eigen gedachten ervaar. Omdat mijn bewustzijn die gedachten allemaal van sensaties/gevoel/emoties voorziet, komen de gedachten tot leven en wil ik er iets mee.

Dat was voor mij Shift 1: Oh, ik ervaar niet de bonnetjes maar mijn gedachten over de bonnetjes: “Bonnetjes zijn stom”, “Ik heb teveel bonnetjes en dus teveel kosten”, “Als ik zoveel kosten blijf houden, kom ik in financiële problemen”, etc. Ik had niet gewoon een hekel aan bonnetjes, er schuilde een wereld van aan elkaar gekoppelde gedachten achter die ik nooit bewust had waargenomen.

Shift 2 was dat ik me realiseerde dat mijn gedachten tamelijk random waren en nogal persoonlijk. En dat ik ze heel serieus nam, mijn gedachten. Van die van een ander kon ik wel zien dat ze nogal subjectief waren, maar de mijne? Die voelden enorm waar, maar konden dat eigenlijk niet zijn als er tientallen verschillende gedachten mogelijk waren over eenzelfde onderwerp.

Shift 3 volgde een tijdje daarna: “Oh… ik wil sensaties/gevoelens die ik als minder prettig heb gelabeld, vermijden of veranderen”. Ik begon te herkennen dat ik voortdurend in verzet was tegen elk gevoel dat niet 100% positief was. En dat ik daarmee iets dat slechts gebakken lucht was (een subjectieve gedachte die geladen wordt met een willekeurig gevoel waar ik een willekeurig label op plak) als echt, blijvend en rotsvast ervaarde.

Meer dan het herkennen van dit systeem deed ik niet. Toch veranderde dit inzicht alles. Had ik minder gevoelens bij en gedachten over activiteiten die ik ondernam. Verdween er veel ‘moeten’ en ontstond er meer ‘doen’. Zag ik mezelf ineens fluitend bonnetjes inscannen en een boekhouder inhuren om de rest te doen, om maar een voorbeeld te noemen van iets waar ik eerder een enorm ‘ding’ van maakte.

Dat herkennen van de werking van die 3 principes maakte ondernemen een stuk leuker. Niet later, maar nu.

Ook zin in zo’n Shift? Kijk dan eens op onze pagina trainingen om te zien of er een Shiftdag van je gading tussen zit!

Share This