De waarheid spreken is een groot goed in onze Nederlandse cultuur. Het geeft ons het idee dat we de ander kunnen vertrouwen als we hem op zijn woord kunnen geloven. Toch constateren we tegelijkertijd dat bijvoorbeeld politici het ene moment A zeggen en op het andere moment glashard Z kunnen poneren als de absolute waarheid. En dan ook geen actieve herinnering meer hebben aan dat de waarheid ooit A was. Bovendien: willen we wel altijd de waarheid? De Slagersdochters mijmeren!

Share This