Als er dingen in het leven niet lopen zoals wij bedacht hebben en/of als we op enig moment allerlei gevoelens hebben die we eigenlijk niet willen (vaak gaan die twee gek genoeg samen 🙂 ) zijn we direct geneigd om een oorzaak en een oplossing te zoeken. We willen vaststellen wat de reden is van de ’tegenslag’ of de teneergeslagenheid en ook; hoe het kan veranderen. Hoe de boel weer kan gaan stromen, in alle opzichten.
En vaak kijken we dan direct de ‘verkeerde’ kant op. We kijken naar wat we onze binnenwereld noemen en stellen vast dat daar bijvoorbeeld een ‘stuk onzekerheid’ zit die de boel blokkeert. Of we kijken naar de buitenwereld en geloven dat iemand anders (laten we zeggen onze partner) of voor mijn part een sterrenstand de oorzaak is. En reken maar dat, wat we ook als oorzaak aanwijzen, we bewijzen daarvoor zullen vinden. Het is waar, in onze beleving. We zijn écht nog veel te onzeker. Die partner past écht niet langer bij ons. Het heeft écht te maken met Mercurius.
Dus gaan we aan de slag. We proberen ons te ontdoen van de onzekerheid die we denken te hebben door bijvoorbeeld in therapie te gaan en daar verder te pluizen. Of we herhalen eindeloos affirmaties, al dan niet voor de spiegel. ‘Ik ben zeker van mezelf, ik ben zeker van mezelf, ik mag gezien worden’. In het geval van een ‘buitenwereldse’ oorzaak gaan we dáármee aan het werk. We verlaten die partner zodat we geen last meer van hem/haar hebben. We bezoeken een sterrenstand-deskundige die ons kan vertellen wanneer die ene rotplaneet nu eens uit ons sterrenbeeld verdwijnt en krijgen een datum waarop alles weer zal verschuiven en wij ons weer beter zullen voelen.
We versterken daarmee alleen maar de illusie van de wereld van vormen en concepten. We zien dan, in alle onschuld, even over het hoofd dat we in elk moment ‘slechts’ (maar oh zo realistisch!) onze gedachten voelen. Bewuste of onbewuste. Want alleen die spirituele kracht van het Denken scheidt ons af van van de eenheid, het vormloze, of zoals je wilt, de waarheid. Alleen het Denken houdt de illusie van deze wereld en onszelf als persoontje in stand (en hoe cool is dat!).
Met het zoeken naar oorzaken en oplossingen binnen de illusie kunnen we ons een leven lang bezighouden en misschien is dat best amusant. Wil je liever echte helderheid, dan kun je de andere kant opkijken en je realiseren dat het leven weliswaar van buiten naar binnen wordt beleefd, maar van binnen naar buiten wordt gecreëerd. En dat de ware oorzaak en daarmee oplossing, in tegenstelling tot de doekjes voor het bloeden zoals hierboven beschreven, zich dan ook van binnen bevinden. Zouden we daar kijken, naar wat er is vóór het menselijk verzinnen (en ook onze persoonlijke eigenschappen reken ik tot menselijke verzinsels!) dan zouden we wellicht iets heel anders zien. In de stilte. Vóór de concepten van het brein. Wat daar te ontdekken is, is niet in woorden uit te drukken. Dat moet je zelf zien. Stukje voor stukje of in één grote klap. Wij kunnen er alleen maar met woorden naar wijzen.
De contradictie is nu, dat inzicht in de aard van het (binnenstebuiten) systeem als bijverschijnsel heeft dat het niet langer logisch is dat je je druk maakt (met naar oorzaken zoeken en oplossingen vinden) om situaties en gevoelens en gedachten. Dat er simpelweg een voluit en vrij beleven overblijft van die ongelooflijk gevarieerde menselijke ervaring.
