Ze heeft een angststoornis, hoor ik haar vertellen. Voor altijd.
Maar dat is niet erg, want ze leert er steeds beter mee leven. Met haar triggers. Met de dingen die ze wel kan doen en de dingen die ze juist niet kan doen. Met het feit dat ze misschien nooit een volledig normaal leven zal kunnen leiden.
Soms heeft ze slechte dagen of maanden. Soms zijn er momenten dat het beter gaat. Maar in welke fase ze ook zit, één ding is zeker: ze moet waakzaam zijn. Want, zo zegt ze, ze weet nooit wat ervoor zorgt dat ze een terugval krijgt. Het herstel weer van voor af aan moet beginnen.
Het lijkt alsof de angststoornis een soort groot, gevaarlijk monster is dat de vrouw als een prooi besluipt. Waardoor ze altijd op haar hoede moet zijn. Ik vind het vermoeiend klinken. En het heeft ook iets extra beangstigends, deze manier van naar een angststoornis kijken. Want nooit weten wanneer je besprongen zal worden door al die nare gevoelens, brrr…
Daarnaast: het idee dat je waarschijnlijk voor de rest van je leven beperkt wordt door angst en paniek moet ook heel onprettig zijn. Al met al is de situatie die de vrouw beschrijft niet fijn.
Ik vind het zonde.
Zonde dat de vrouw zo denkt over haar stoornis. Zonde dat ze dit uitdraagt aan de mensen om haar heen. Zonde dat ze zich ‘moet’ laten beperken in haar leven. Zonde dat dit zo past bij het heersende paradigma in de geestelijke gezondheidszorg. En bovenal zonde dat ze niet inziet dat het ook anders kan.
Want het kan écht anders. Gewoon, door in te zien hoe de beangstigende ervaring die ze bij tijd en wijlen heeft gecreëerd wordt. Dat die momenten van afschuwelijke angst niet ontstaan doordat er een monster in haar hoofd leeft, maar doordat ze gedachten heeft die door haar bewustzijn op een minder fijne manier worden geanimeerd. Maar dat deze haar niet daadwerkelijk kunnen beschadigen, ook al voelt het wel zo.
In dat inzicht zit een ongelofelijke vrijheid. Eentje die ik de vrouw gun. Omdat ze dan zou kunnen doen waar ze enthousiast over is, zonder alsmaar bezig te hoeven zijn met het monster in haar hoofd te sussen. Hoeveel lekkerder zou dat zijn?
P.S. Ben jij of ken jij iemand die lijdt onder een angststoornis? Dan is het misschien leuk om dit interview te bekijken of door te sturen. Linda en Angela gaan tijdens het interview in gesprek met één van de klanten van Shift Academy, Maartje. Zij genas van haar angststoornis (en comorbide depressie) door in deze richting te kijken.
Wil je meer weten over deze manier van kijken naar angststoornissen en andere nare diagnoses, dan is het misschien leuk voor je om naar één van onze Shiftdagen te komen. Klik hier voor het aanbod.
