Wie de boeken van Harry Potter heeft gelezen, kent het fenomeen ‘Vergetelspreuk’: een spreuk die tovenaars over iemand kunnen uitspreken zodat die ander een bepaalde gebeurtenis vergeet.
Hoe cool zou het zijn als dat in werkelijkheid ook zou kunnen zodat je van de pijn af bent van een nare gebeurtenis! Want sommige pijnlijke gebeurtenissen lijken je te achtervolgen met steeds het terugkerende verdriet, de gekwetstheid of de angst die er aan verbonden schijnen.
Alhoewel vergetelspreuken in deze wereld niet bestaan, heb ik ervaren dat er een goed alternatief is voor toverkunst. Een alternatief waarmee je de gebeurtenis nog steeds weet, maar de pijn of het trauma niet meer ervaart. Je ‘vergetelt’ het feit niet, terwijl de pijn toch verdwijnt.
“Hoe dan?”, hoor ik je nu bijna vragen, “wat moet ik doen om die oude pijn die steeds opkomt, uit mijn leven te bannen?”.
Inzien hoe je ervaring tot stand komt. Verder niets.
Dat lijkt heel onpraktisch omdat we er vaak vanuit gaan dat er iets aan het ‘ding’ of aan onszelf gesleuteld moet worden. Wij moeten leren er anders mee om te gaan, het verwerken, omdenken, verdringen of accepteren. Waarmee het ongewild en ongemerkt juist in stand blijft.
Wanneer je op een steeds dieper niveau gaat zien en herkennen hoe onze menselijke ervaring tot stand komt (je leeft en je beleeft je gedachten via de 3 principles Mind, Consciousness en Thought – ultra-kort gezegd), herken je meer en meer dat je als het ware tegen een film zit aan te kijken. Een heel levensechte film, met alle special effects die daarbij horen. Maar een film niettemin.
Ongeacht de belevenis of het gevoel in het moment, is er nooit iets anders aan de hand dan dat je het denken beleeft. Je beleeft niet de gebeurtenis die in het verleden plaatsvond (die gebeurtenis die je het liefst zou willen vergeten), je beleeft het terugdenken aan die gebeurtenis. Niet erg, zo werkt het systeem nu eenmaal. En het systeem werkt ook zo, dat waar een pijnlijke ervaring is, het meestal om een gedachte gaat die al heel vaak voorbij is gekomen en steeds weer even pijnlijk voelt. Waardoor we hem blijven recyclen omdat we er in alle onschuld vanuit gaan dat deze gedachte dan dus wel belangrijk móet zijn. Dat we er iets mee moeten. Met als bijeffect dat de pijn van de gebeurtenis van toen in leven is en blijft.
Als je de werking van het systeem gaat herkennen – dat je altijd alleen het denken in dit moment voelt – ontstaat er iets wonderlijks…. Dan verliezen gebeurtenissen uit het verleden hun kracht en invloed op je. Dan kan ik nog wel eens de vrachtwagen voor me zien die recht op de taxi af kwam waar ik in zat, of me herinneren hoe ik uit een raam van die Griekse trein klauterde nadat hij ontspoord was, of terugdenken aan het moment dat mijn huwelijk eindigde of hoeveel fysieke pijn ik had na een operatie, maar die herinneringen doen geen pijn meer. Ze zijn niet langer geladen met verdriet, verwijt of spijt.
En het fascinerende is: ik wéét het allemaal nog, maar zonder het meeslepende effect van de special effects doet het me weinig. Waardoor mijn interesse in die onderwerpen is getaand, de gedachtenstormen erover zijn gaan liggen en de pijn die ermee verbonden leek, weg is.
De pijn is vergeteld, alleen door dieper inzicht in hoe het systeem van de menselijke ervaring werkt. Hoe cool is dat?
P.S: Heb je belangstelling om ook jouw inzicht te verdiepen? Kijk dan eens naar onze coaching en trainingsmogelijkheden. Vooral de 3-daagse training Dieper Inzicht is geweldig als je iets in je leven hebt dat je graag zou ‘vergetelen’. 😉
