“Het gaat vast goed, hoor”, zei de aardige campermonteur tegen me. En ik was een beetje verward. Goed? Was er iets dat fout kon gaan dan?

“Eh..”, zei ik, “het ergste wat er kan gebeuren, is toch dat ik zonder elektriciteit in de camper zit?”.

“Ja”, antwoordde hij, “maar die kans is niet zo heel groot hoor, dus u hoeft zich niet ongerust te maken”.

Ik raakte verder in verwarring. Vanwaar deze geruststelling? Had ik hem verkeerd begrepen? Zou mijn camper boven op een Noorse bergkam ineens omvallen? We hadden het hier toch over de elektriciteit waarop de kraantjes en de verlichting in de camper werken? Het ergste wat me kon overkomen was dat ik, als ik aan het wildkamperen zou zijn, geen verlichting zou hebben en het water handmatig uit de jerrycan moest gieten. Even los van het feit dat het zomers in Noorwegen minstens tot 11 uur ’s nachts licht is, leken een gebrek aan lampjes tijdens het kamperen of water uit een jerrycan gieten me issues van niks. Ik zou het wel merken.

Ik keek hem dus nog even blanco aan en verifieerde of het klopte, van het worst case scenario dat dus niet zo slecht was. Het klopte. “Dus waarschijnlijk gaat er niks mis”, bevestigde hij nogmaals en keek me nog eens goed aan.

“U maakt zich echt geen zorgen, hè?”, vroeg hij me. “Haha, nee!”, antwoorde ik. En hij vervolgde: “er zijn heel veel mensen die enorm nerveus worden; bijna in paniek zijn bij het idee dat er iets misschien niet zou werken aan hun camper”.

En toen begreep ik zijn geruststellende woorden. Hij anticipeerde op het feit dat ik me onveilig zou kunnen voelen. Die mogelijkheid vond hij blijkbaar vervelend voor me dus wilde hij dat vóór zijn door me op voorhand geruststelling te bieden.

Lief. Lieve maar onnodige geruststelling.

Want als kijken in de richting van de 3 principes me iets geleerd heeft, is het dat we als mens nooit, maar dan ook echt nooit, veiligheid kunnen vinden in ‘de vorm’.  De vorm, zoals wij Slagersdochters dat in navolging van Sydney Banks graag noemen, is alles wat we als mens waarnemen. ‘Vorm’ zijn de schijnbaar vaste objecten (een stoel, je huis, andere mensen, ons lijf), de gedachten in ons hoofd, de concepten die we aannemen voor waar, de emoties die we ervaren en de woorden die we spreken. Eigenlijk alles wat er is nadat de 3 principes Mind, Consciousness en Thought hun werk hebben gedaan in het creëren van een menselijke ervaring.

En die vorm, die is per definitie veranderlijk en instabiel. Daar is nooit veiligheid te vinden. Er is geen veiligheid te vinden in ons lijf of in hoe of wat we denken, niet in een relatie noch in de baan, het geld, een gezin, een werkende camperaccu of welke omstandigheid dan ook. Want dat alles kan en zal veranderen. Is het nu niet dan gebeurt het later wel.

De enige veiligheid die we ooit hebben, is de wetenschap dat wij Mind zelf zijn. We zijn een verschijning c.q. een ervaring uit die perfecte energiebron. (Een bron waar we eigenlijk geen woorden aan kunnen geven omdat het vormloos of vóór de vorm is – de woorden die we er voor gebruiken zijn ‘vorm’ en kunnen het daardoor per definitie nooit beschrijven).

Dat veilige weten – dat we ten diepste de bron, de eenheid, dat goddelijke zijn – maakt dat we geen angst hoeven te hebben voor onze menselijke ervaring maar die ervaring kunnen zien voor de tijdelijkheid die het is. Of het nu gaat om mogelijk falende camperaccu’s of ‘erge’ dingen zoals geldgebrek, ziekte of het overlijden van een dierbare. 

Dat is pas geruststellend. 😉

PS: Heb je inmiddels zin om eens dieper door te kletsen over deze materie? Doe dan lekker mee met 1 van onze livebijeenkomsten; je kunt gelijk de diepte in met de 3-Daagse Dieper Inzicht of eerst een dagje uitproberen via een Shiftdag.

Share This