We zeggen vaak ongemerkt dingen die, als je er goed naar kijkt, helemaal nergens op slaan. Omdat ze gebaseerd zijn op een ‘verkeerd’ uitgangspunt. Op een paradigma dat niet klopt. Namelijk het model dat zegt dat er dingen zijn waar we blij, tevreden en gelukkig van kunnen of zullen worden. Dingen in de buitenwereld zoals geld, partners of de goede baan. Daarvan is het meestal vrij makkelijk te zien dat het niet klopt. Je kunt schatrijk zijn, getrouwd zijn met een grote liefde en een wereldbaan hebben en toch diep ongelukkig zijn. Je kunt werkeloos en alleen onder een brug slapen en toch gelukzaligheid ervaren.
De dingen in onze ‘binnenwereld’ waarvan we denken dat ze geluk opleveren zijn soms lastiger door te prikken. Ik geef een paar voorbeelden:
‘Ik wil dat zij me vergeeft’. ‘Ik rust niet voor ik dit uitgezocht heb’. ‘Ik wil erkenning of waardering’. ‘Ik wil gezien worden”. ‘Ik wil me waardevol voelen’. ‘Ik wil een bijdrage leveren’. ‘Ik wil zekerheid of vrijheid’. Ik wil weten waar ik aan toe ben’. Ik wil weten waar ik vandaan kom’. ‘Ik wil dat hij ziet dat ik gelijk heb’. ‘Ik wil dat hoofdstuk in mijn leven afsluiten’. ‘Ik wil het loslaten’.
Stel dat al die wensen in vervulling gaan. Wat heb je dan? Als zij je vergeeft; wat heb je dan? Als jij het tot op de bodem toe uitgezocht hebt, wat heb je dan? Als je erkenning en waardering krijgt, wat heb je dan? Als je gezien wordt, wat heb je dan? Als je een bijdrage levert, wat heb je dan? Als je zekerheid hebt of vrijheid krijgt, wat heb je dan? Als je weet waar je aan toe bent, wat heb je dan? Als je weet waar je vandaan komt, wat heb je dan? Als hij ziet dat je gelijk hebt, wat heb je dan? Als dat hoofdstuk is afgesloten, wat heb je dan? Als je het eindelijk los hebt gelaten, wat heb je dan?
Kijk daar eens naar voor jezelf. Ik heb nog nooit iets anders kunnen constateren dan dat ik met het vervullen van dergelijke verlangens simpelweg een ander idee in mijn hoofd kreeg en daarmee een ander gevoel. Het idee dat de ander mij vergeven heeft (en wat is dat eigenlijk?), bijvoorbeeld, zou een gevoel van rust kunnen opleveren. Het idee dat je het tot de bodem uitgezocht hebt (en hoe kun je dat ooit weten eigenlijk?) zou een gevoel van tevredenheid kunnen opleveren. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
We zijn nooit ergens anders naar op zoek dan naar een gevoel. Een gevoel van rust en okay zijn en heelheid. En weet je wat nu zo mooi is? Daar is niets voor nodig, omdat het je ware natuur al is. En met die realisatie; wat heb je dan? Alles wat je wil…
Hier en nu.
