Wat er vaak ‘in ons’ gebeurt en wat we zijn gaan zien als een probleem, zou je kunnen omschrijven als: fysiek-emotionele reactiepatronen die gebaseerd zijn op ‘oude’ en niet-kloppende aannames over wie je wezenlijk bent en wat de (buiten)wereld is*. Kortweg ook wel genoemd: onzekerheid of angst.

En als je (een moment of een tijdlang) leeft in of met die onzekerheid of angst, doe je heus niets ‘fout’. Dat bestaat niet. Er is dan ook niets te doen om dit op te lossen. Er is wél iets te zien over de aard van die ervaring. En er is iets te realiseren over jeZelf. Jouw wezen.

Wat er echter vaak gebeurt, aangeleerd en ook weer gebaseerd op die ‘foutieve’ aannames: er wordt volautomatisch een verhaal verzonnen over de angst of onzekerheid. Een verhaal over de (buiten)wereld (er gaat iets mis!) of over je persoontje (ik ben niet goed genoeg!). En we zijn dol op verhalen, daar kunnen we niets aan doen en het is ook niet erg. Zolang je ze maar niet aanneemt als de waarheid.

Zonder verhaal blijft er een (puur?) gevoel of een (zuivere?) sensatie over. Volgens deskundigen kan dat maximaal 90 seconden duren, zo’n puur gevoel of zuivere sensatie. Of dat waar is, weet ik niet. Een ander aspect van die gevoelens is: je gaat er niet dood aan. Ze maken je niet stuk. Je kunt het aan, lief medemens. Gevoelens kunnen je ware wezen niet schaden. Want je ware wezen is de neutrale, universele geest (mind) waar het allemaal in beweegt. Je ware wezen is het moeiteloze gewaar-zijn of bewustzijn van die (soms heel fysieke) gevoelens.

Verhalen vertellen over gevoelens lijkt soms wel een verslaving. Het proberen die gevoelens te fiksen ook. Dat kan en mag anders. Makkelijker. Liefdevoller.

Je kunt gewoon (eigenlijk: heel natuurlijk) voelen wat er te voelen valt. En de neiging er verhalen over te bakken laten gaan (en niet jezelf op de kop geven als je tóch weer vlucht in verhalen, want je bent te laat. Het is al gebeurd en het geeft niks. Een volgend moment is weer nieuw.)

*Het ‘correcte’ uitgangspunt is: je BENT de pure, universele Mind. De wereld is een afspiegeling van de persoonlijke geest. En geloof dit niet, maar kijk of het ‘klopt’. Ook al is het niet je ervaring (je ervaring of waarneming is ook dat de zon opkomt en ondergaat, maar dat wil niet zeggen dat dat is wat er werkelijk gebeurt).

Afbeelding van Joshua Woroniecki via Pixabay

Share This