De 3 principes zijn zowel op universeel als op persoonlijk niveau ‘uit te leggen’. Op het universele vlak zijn het eigenlijk drie woorden voor hetzelfde ‘gegeven’. Voor dezelfde bron. Hetzelfde Niets of de Oneindigheid. Er is één universele Mind die je ook een universeel Bewustzijn zou kunnen noemen of universele Denkkracht. Eenvoudig, eenduidig. Het is ALLES. En het is NIETS.
Op persoonlijk (psychologisch) niveau kunnen we zeggen: je leeft, je bent bewust en je denkt. De drie componenten van je menselijke ervaring die in elk moment vormkrijgt.
We kunnen op basis van dit eenvoudige uitgangspunt op oneindig veel manieren praten over het leven. Vaak gaat het over de menselijke ervaring, over gedachten en gevoelens en gedrag. Soms over het bewustzijn dat alle ervaringen bevat, maar ook heel scherp gefocust kan zijn op één ding. Andere keren praten we over Mind als jouw stille, ware natuur achter de bewegingen van de persoonlijke mind (geest). Zo ook in dit blog. Laten we het eens over Mind hebben!
Sydney Banks beschreef die twee ‘niveaus’ of ‘aspecten’ van Mind, het universele en het persoonlijke, wel eens als volgt: ‘de persoonlijke mind is een functie van de universele Mind.’ Dat geeft voor mij een heel helder beeld. Van een golf of stroom in de oceaan. Van een draaikolk in open water. Van een wervelwind in de lucht. Van een beweging in de stilte.
En in mijn ogen is het enige ‘probleem’ dat er kan zijn, of de enige vergissing die steeds plaatsvindt, de aanname dat de bewegingen van de persoonlijke mind van zichzelf WAAR zijn en LOS staan van de universele Mind. Het ‘probleem’ is dat we onszelf identificeren met, of aanzien voor, dat persoonlijke. Syd noemde de persoonlijke geest zelfs wel eens ‘the wrong use of the Mind‘. Zelf label ik het liever niet als verkeerd. Het lijkt mij volkomen onschuldig, die vergissing. Die verpersoonlijking van de mind. Het gebeurt gewoon.
Ook al zie ik wel dat de persoonlijke mind echt o.ver.al wat van vindt en zijn eigen vermeende beperktheid met hand en tand verdedigt. Al krijgt het de mooiste inzichten aangeboden, er komt een automatische reactie in de trant van; ja, maar….bij mij werkt dat niet zo….mijn situatie is toch anders….door mijn verleden/aandoening/karakter is het lastiger om…het duurt nu al zo lang…dat weet ik wel, maar ik voel het niet…Of het gaat in de verbale aanval: jij weet niet wat ik meemaak en voel…jij hebt makkelijk praten…als jij in deze situatie zat dan…jij snapt het niet…Of het blijft maar rondroeren in de situaties die het eerst zelf creëert of projecteert, en het gaat zich vervolgens afvragen hoe het daar weer uitkomt.
Wie goed luistert hóórt gewoon de geslotenheid en beperktheid van de persoonlijke mind overal doorheen. Het wil niet toegeven, het wil alles zeker weten, het wil niet overbodig zijn, het wil niet ‘dood’ en DAT GEEFT NIETS. Het is niet fout.
Het is eigenlijk best lief, dat die persoonlijke mind jou (althans, wie je denkt dat je bent) zo wil beschermen en veilig houden. Maar nutteloos. Want je bent die Universele Mind al.
En het is wel handig om het verschil te weten, te herkennen en te voelen. Het verschil tussen die oneindige Mind (je ware natuur) en de bewegingen daarin die we de persoonlijke mind noemen: de onderscheid- en problemenmaker.
Misschien herinner je je een volgende keer als het zo verkrampt voelt en zo problematisch lijkt:’oh…ik vergis me. Dit is dus the wrong use of mind!’ En dan hoop ik dat je het niemand kwalijk neemt dat het ‘weer’ gebeurt (want dat zou ook the wrong use of mind zijn). Dat er geen schuld bij komt kijken (want…dat is weer the wrong use of mind). Dat je niet probeert om persoonlijk de verkramping of het probleem op te lossen (nogmaals; dat is the wrong use of mind).
Je zit er even naast. Geeft niets.
Afbeelding van Pete Linforth via Pixabay
